تاثیر تیمار محلول پاشی عناصر ریزمغذی و تراکم کاشت بر عملکرد و اجزای عملکرد ارقام لوبیا قرمز (Phaseolus vulgaris L.) در کرج

به منظور بررسی تاثیر محلول پاشی با ریزمغذی و تراکم بوته بر عملکرد و اجزاء عملکرد دو ژنوتیپ لوبیا قرمز، آزمایشی به صورت کرت یک­بار خردشده فاکتوریل و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه پژوهشی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران (کرج) در سال زراعی ۱۳۹۴ اجرا شد. محلول پاشی به عنوان فاکتور اصلی در چهار سطح شامل شاهد محلول پاشی با آب، محلول پاشی دو در هزار سولفات آهن، محلول پاشی دو در هزار سولفات روی و محلول پاشی توام سولفات آهن و روی هرکدام دو در هزار و سطوح مختلف تراکم شامل ۲۰، ۳۰ و ۴۰ بوته در مترمربع و دو ژنوتیپ لوبیا (رقم اختر و لاین D۸۱۰۸۳) به صورت فاکتوریل تحت عنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج آزمایش نشان داد که محلول­پاشی نسبت به عدم کاربرد آن، به ترتیب موجب افزایش ۱۲/۳۲ و ۴۷/۳۰ درصدی عملکرد دانه در لاین D۸۱۰۸۳ و رقم اختر شد. همچنین محلول پاشی هم­زمان کود ریزمغذی آهن و روی، به طور معنی داری سبب افزایش صفات مورد بررسی در هر دو ژنوتیپ مورد مطالعه شد. بین تراکم­های ۳۰ و ۴۰ بوته در مترمربع رقم اختر، تفاوت معنی­داری از لحاظ عملکرد دانه وجود نداشت، اما در تراکم ۳۰ بوته در مترمربع، لاین  D۸۱۰۸۳ عملکرد بالاتری نسبت به دو تراکم دیگر داشت. در کل نتایج نشان داد که بیشترین عملکرد دانه از تیمار محلول پاشی هم­زمان آهن و روی در لاین  D۸۱۰۸۳ با تراکم ۳۰ بوته در مترمربع به دست آمد.

Keywords:

شاخص برداشت , عملکرد زیستی , عملکرد دانه , لوبیا , محلول پاشی