بررسی تاثیر محلول پاشی جیبرلیک اسید بر قدرت منبع و ذخیره سازی ساقه ارقام گندم

این تحقیق، با هدف شناخت برخی مکانیزم های فیزیولوژیک مرتبط با ذخیره سازی در ارقام مختلف گندم، به صورت آزمایش اسپلیت پلات و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار، در مزرعه آزمایشی گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران در شهر کرج، در دو سال زراعی ۹۶-۱۳۹۴ انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل ۲۲ رقم گندم به عنوان عامل اصلی و محلول پاشی جیبرلیک­اسید در مرحله پیدایش گره دوم ساقه (GA۳) در دو سطح (صفر (شاهد) و ۱۰۰ میلی گرم در لیتر) به عنوان عامل فرعی بودند. نتایج نشان داد که محلول پاشی جیبرلیک­اسید، سبب افزایش معنی دار وزن خشک و وزن مخصوص ساقه، سطح برگ، کلروفیل و همچنین عملکرد دانه در ارقام مختلف گندم در هر دو سال آزمایش شده­است که از بین این صفات، وزن خشک ساقه، بیشترین تاثیرپذیری و افزایش را در شرایط محلول پاشی جیبرلیک­اسید نشان داد. همچنین همبستگی مثبت و معنی داری بین وزن خشک ساقه با وزن مخصوص ساقه و انتقال مجدد در ارقام مختلف در شرایط محلول پاشی جیبرلیک­اسید وجود داشت. ارقام شبرنگ و دز در شرایط محلول پاشی جیبرلیک­اسید، بیشترین میزان صفات مرتبط با ذخیره­سازی (وزن خشک و وزن مخصوص ساقه) را داشتند که به دلیل انتقال مجدد، بالا عملکرد دانه بالاتری را نیز دارا بودند. به طورکلی در این تحقیق، کاربرد خارجی جیبرلیک­اسید سبب تقویت توان ذخیره­سازی، قدرت منبع و عملکرد در ارقام مختلف گندم شد.

Keywords:

انتقال مجدد ذخایر ساقه , سطح برگ , عملکرد دانه , قدرت منبع , کلروفیل برگ