طیبه تازیکی - دانشجوی دکترای تخصصی روانشناسی، دانشگاه رازی، کرمانشاه. ایران.
خدامراد مومنی - دانشیار گروه روانشناسی، دانشگاه رازی، کرمانشاه. ایران.
جهانگیر کرمی - دانشیار گروه روانشناسی، دانشگاه رازی، کرمانشاه. ایران.
غلامعلی افروز - استاد ممتاز روانشناسی. دانشگاه تهران. ایران.

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر مداخله مبتنی بر ذهن­آگاهی بر کیفیت زندگی و بهزیستی روانشناختی مادران دانش­آموزان کم­توان ذهنی انجام گرفت. جامعه پژوهشی شامل کلیه مادران دانش­آموزان با کم­توانی ذهنی استان گلستان بود، که ۳۰ نفر از آنان به شیوه نمونه­گیری تصادفی ساده انتخاب شده و در طرح نیمه­آزمایشی با گروه کنترل و از نوع طرح دو گروهی ناهمسان با پیش­آزمون، پس­آزمون و پیگیری شرکت کردند. از بین نمونه فوق ۱۵نفر در گروه آزمایش و ۱۵نفر در گروه کنترل گمارش تصادفی شدند. سپس برنامه مداخله مبتنی بر ذهن­آگاهی به­مدت ۸ جلسه گروهی اجرا گردید. جهت ارزیابی متغیرهای پژوهش از پرسشنامه کوتاه کیفیت زندگی (سازمان بهداشت جهانی، ۱۹۹۴) و مقیاس بهزیستی روانشناختی (ریف،۱۹۸۰) در سه مرحله پیش­آزمون، پس­آزمون و پیگیری استفاده شد. داده­های حاصل از دو گروه کنترل و آزمایش با استفاده از روش تحلیل کواریانس چندمتغیری و تحلیل واریانس اندازه­گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته­های فوق حاکی از معناداری کیفیت زندگی و بهزیستی رواشناختی (در سطح ۰۵/۰p<) بود. نتایج فوق پس از دو ماه پیگیری حفظ شد. درمجموع می­توان نتیجه­گیری گرفت مداخله مبتنی بر ذهن­آگاهی می­تواند منجر به افزایش کیفیت زندگی و بهزیستی روانشناختی مادران دانش­آموزان کم­توان ذهنی گردد.

بهزیستی روانشناختی, کیفیت زندگی, مادران دانشآموزان کمتوان ذهنی, مداخله مبتنی بر ذهنآگاهی