ارزیابی مدل های تخمین عمر مفید خدمت رسانی برای سازه های بتن مسلح در محیط دریایی خلیج فارس

بحث عمر مفید خدمت رسانی سازه های بتنی از دیدگاه طراحی، تعمیر ونگهداری از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد. ساخت سازه هایی با دوام کافی و همچنین تخمین عمر مفید خدمت رسانی باقی مانده سازه های موجود به منظور اقدامات تعمیر-نگهداری از اهداف شبیه سازی رفتار بتن در طول عمر آن از دیدگاه دوام با استفاده از مدل های ریاضی می باشند. یکی از مهمترین علل کاهش عمر مفید خدمت رسانی و وقوع خرابی های زودرس در سازه های بتن مسلح، خوردگی فولاد مدفون به علت وجود یون کلرید در محیط های دریایی می باشد. هدف این مقاله بررسی سه مدل تخمین عمر مفید بتن در محیط دریایی و در شرایط مستغرق می باشد. این مدل ها عبارتند از مدل Life‐365 که یک مدل احتمالاتی معروف آمریکایی می باشد و دو مدل دیگر که داخلی بوده و توسط مرکز تحقیقات تکنولوژی و دوام بتن دانشگاه صنعتی امیر کبیر و انستیتوی مصالح ساختمانی دانشگاه تهران تهیه شده است. این بررسی بر اساس پروفیل کلرید اخذ شده از آزمونه های بتنی ۶ ماهه و 5 ساله در شرایط محیطی بندر عباس می باشد. در این مقاله، در ابتدا اختصارا، این مدل ها شرح داده می شود و در ادامه به تخمین زمان آغاز خوردگی دو طرح اختلاط بتن در شرایط یکسان محیطی، مصالح و پوشش بتنی روی آرماتور با طرح اختلاط های متفاوت(با میکروسیلیس و بدون میکروسلیس) پرداخته شده و در انتها نتایج مقایسه می گردد.

Keywords:

بتن مسلح , مدل های عمر مفید , شرایط دریایی , خلیج فارس