ارائه مدلی برای درنظرگیری وابستگی عدم قطعیت ها در شبیه سازی مونت کارلو به منظور بهبود فرآیند تحلیل کمی ریسک پروژه

امروزه بررسی و تحلیل عدم قطعیت ها در هر پروژه ای امری ضروری محسوب می گردد بطوریکه بدون درنظرگیری و تحلیل این عدم قطعیت ها، وقوع حالات نامطلوبی که رخداد آنها اهداف پروژه را به چالش می کشاند؛ دور از انتظار نیست . بررسی و تحلیل عدم قطعیت ها در چارچوب مدیریت ریسک انجام می گیرد . از آنجا که تهدیدها و فرصتها منفک از یکدیگر نمی باشند؛ از روش شبیه سازی مونت کارلو به عنوان ابزاری جهت تحلیل و بررسی یکپارچه و همزمان ترکیبات مختلف عدم قطعیت ها استفاده می گردد . این روش، ابزار قدرتمندی جهت بررسی پیامد رخداد انواع حالات عدم قطعیت ها می باشد که مزایای قابل توجهی از جمله در نظرگیری رخداد توأم عدم قطعیت ها و قابلیت ارائه ابعاد گوناگون تابع مطلوبیت را دارا می باشد . علیرغم این مزایا، بخاطر عدم درنظرگیری نوع و میزان تأثیر متقابل عدم قطعیت ها بر یکدیگر، ترکیباتی از عدم قطعیت ها رخ خواهند داد که در دنیای واقعی امکان پذیر نیست و تابع مطلوبیت را تا حدی از واقعیت دور می کند . مدل پیشنهادی این مقاله گامی است در راستای هوشمند سازی روش کلاسیک شبیه سازی مونت کارلو که با درنظرگیری تأثیر متقابل عدم قطعیت ها بریکدیگر و ارائه الگوریتم چرخشی به عنوان نزدیک می کند بطوریکه تصمیم گیری و تحلیل ریسکها بر اساس فراوانی رخداد مکمل آن، تا حد زیادی تابع مطلوبیت را به واقعیت حالات گوناگون که در دنیای واقعی محتمل تر هستند، میسر گشته و شرایط بهتری جهت اتخاذ تصمیمات درست مهیا می شود .

Keywords:

مدیریت ریسک , تحلیل کمی ریسک , شبیه سازی مونت کارلو , عدم قطعیت , تأثیر متقابل