بررسی نقش میانجی رابطه معلم-دانش آموز در رابطه بین کار معنادار و رضایت شغلی معلمان

این مطالعه با هدف بررسی نقش میانجی رابطه معلم-دانش آموز در رابطه بین کار معنادار و رضایت شغلی انجام شده است. روش پژوهش توصیفی- همبستگی می باشد وجامعه ی آماری این پژوهش را کلیه معلمان شهرستان بوانات تشکیل می دهند که تعداد آن ها حدود ۴۰۰ نفر می باشد. جهت انتخاب حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران نمونه ۱۹۶ نفری به شیوه طبقه ای متناسب با حجم انتخاب گردید. جهت اندازه گیری رضایت شغلی از پرسشنامه مونیر و رحمان(۲۰۱۶)، رابطه معلم-دانش آموز، گلباچ و همکاران(۲۰۱۲) و کار معنادار از پرسشنامه استگر و همکاران(۲۰۱۲) استفاده گردید. پایایی پرسشنامه به وسیله ضریب آلفای کرونباخ و پایایی مرکب و روایی آن توسط روایی سازه و محتوایی مورد بررسی و تایید قرار گرفت. با استفاده از تکنیک مدل سازی معادلات ساختاری فرضیات تحقیق مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحقیق بیانگر آن بود که کارمعنادار تاثیر مثبت و معناداری با رضایت شغلی و رابطه معلم-دانش آموز دارد. همچنین رابطه بین رابطه معلم-دانش آموز با رضایت شغلی نیز مثبت و معنادار ارزیابی شد. در نهایت نتایج نشان داد رابطه معلم دانش-آموز نقش میانجی در رابطه بین کارمعنادار و رضایت شغلی ایفا می کند

Keywords:

رابطه معلم-دانش آموز , کارمعنادار , رضایت شغلی , معلمان