کاهش تلفات سیستم توزیع با استفاده از مکان یابی بهینه تولید پراکنده توسط الگوریتمژنتیک

افزایش نگرانیهای زیست محیطی و عدم قطعیت در ارتباط با سوخت واحدهای تولیدی سنتی باعث رشد استفاده از واحدهای تولیدپراکنده به ویژه واحدهای تجدید پذیر شده است. به طور کلی مساله عمومی مکانیابی بهینه تولید پراکنده به تعیین مکان نصب و ظرفیت بهینه و نوع و تعداد واحد های DG در شبکه های توزیع موجود میپردازد. در این مقاله با استفاده از روش فرا ابتکاری الگوریتم ژنتیک دریک سیستم توزیع شعاعی، مکان یابی واحدهای تولید پراکنده خورشیدی به منظور کمینه کردن تلفات توان حقیقی و به طبع آن بهبود پرفایل ولتاژ انجام میگیرد.در این مساله تابع هدف، تابع تلفات ۹۶ باسه IEEE است و قیود این مساله بهینهسازی اعم از محدودیتهای پخش بار، ظرفیت حرارتیخطوط، محدودیت ظرفیت تولید، حدود ولتاژ باسها و ... می باشد. برای حل این مساله از روش پخش بار پسرو و پیشرو استفاده شده است. نتایج نشان میدهند که با ورود تولید پراکنده در بهینهترین باس سیستم توزیع علاوه بر کاهش تلفات، پروفایل ولتاژ در باسها بهبود چشمگیری مییابد.

Keywords:

الگوریتم بهینه سازی ژنتیک , پخش بار پسرو-پیشرو , سیستم توزیع , مکان یابی بهینه تولید پراکنده