زینب شریعتی مقدم - کارشناسی ارشد روان شناسی عمومی، موسسه آموزش عالی حکمت رضوی مشهد، ایران (نویسنده مسئول)

تحقیق حاضر با هدف بررسی سهم مهرورزی و هوش هیجانی بر پرخاشگری نوجوانان در مراکز شبه خانواده (بهزیستی) مشهد صورت پذیرفته است. پژوهش حاضر پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. اطلاعات از طریق پرسشنامه پرخاشگری (AG) باس و پری (۱۹۹۳)، پرسشنامه هوش هیجانی (پترایدز و فارنهام، ۲۰۰۶) و پرسشنامه مقیاس مهرورزی والدین بوری و همکاران (PNS)(۱۹۸۹)، جمع آوری گردیده است. جامعه آماری این پژوهش نوجوانان تحت پوشش مراکز شبه خانواده (بهزیستی) شهر مشهد (۱۸۴= N) بود که نمونه آماری بر اساس فرمول کوکران ۱۲۴ نفر برآورد گردید برای پاسخ به سوالات تحقیق از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایج نشان داد بین مهرورزی و پرخاشگری رابطه معکوس و معناداری وجود داشت و ضریب همبستگی پیرسون برابر با ۴۴۶/۰- بود. همچنین بین هوش هیجانی و پرخاشگری رابطه معکوس و معناداری وجود داشت و ضریب همبستگی پیرسون برابر با ۵۸۲/۰- بود. نتایج نشان داد که بین هوش هیجانی و مهرورزی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد و ضریب همبستگی پیرسون برابر ۴۲/۰ است. همچنین نتایج رگرسیون خطی چندگانه نشان داد که متغیرهای مهرورزی و هوش هیجانی بترتیب با ضریب بتای ۲۴۵/۰- و ۴۷۹/۰- می توانند پرخاشگری نوجوانان را پیش بینی و تبیین کنند که با توجه به ضریب بتا، هوش هیجانی توانسته است واریانس بیشتری از پرخاشگری دانش آموزان را پیش بینی نماید.

سهم مهرورزی، هوش هیجانی، پرخاشگری نوجوانان