زوج درمانی و بهبود روابط زناشویی والدین دانش آموزان مقطع ابتدایی

هدف کلی پژوهش حاضر بررسی زوج درمانی و بهبود روابط زناشویی است. پژوهش حاضر از نوع طرح آزمایشی آزمون و پس آزمون است. جامعه آماری پژوهش شامل والدین دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر تهران می باشد. نمونه آماری شامل ۴۰ نفر از والدین که به شیوه نمونه گیری تصادفی انتخاب و به حکم قرعه در دو گروه آزمایش(۱۰ زوج) و گروه گواه(۱۰ زوج) جایگزین شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه رضایت مندی انریچ بود که آزمودنی ها قبل و بعد آموزش زوج درمانی آن را تکمیل نمودند. نتایج نشان داد که آموزش زوج درمانی گروهی مبنی بر رویکرد شناختی-رفتاری بر بهبود روابط زناشویی به طرز معناداری اثر مثبت داشته و بهبود روابط زناشویی را افزایش داده است.

Keywords:

زناشویی , رضایتمندی , والدین , دانش آموزان