رابطه بین صمیمیت درخانواده و میزان مذهبی بودن والدین با گرایش به اعتیاد در نوجوانان (مطالعه موردی: شهر سلطانیه)

وابستگی به مواد باعث ایجاد آسیب های جسمانی، اجتماعی و روانی متعددی برای فرد و جامعه می شود. از آن جایی که نوجوانی به عنوان یکی از مراحل مهم و برجسته رشد و تکامل اجتماعی و روانی انسان به شمار می رود، بررسی عوامل مرتبط با مصرف مواد مخدر، منبعی مهم برای آگاهی بخشی در رابطه با راهبردها مداخله ای و برنامه های توانبخشی خواهد بود. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین مذهبی بودن والدین و صمیمیت در خانواده با گرایش به اعتیاد در نوجوانان شهر سلطانیه بود. طرح پژوهش حاضر توصیفی- همبستگی می باشد. جامعه ی آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان دبیرستانی دختر و پسر سال تحصیلی ۹۸-۹۷ شهر سلطانیه تشکیل دادند که تعدادشان ۷۹۹ نفر بود و از بین آن ها ۲۶۰ نفر بر اساس جدول مورگان از طریق روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهایی که در پژوهش حاضر مورد استفاده قرار گرفتند عبارت اند از: مقیاس صمیمیت (واکر و تامپسون، ۱۹۸۳)، پرسشنامه مذهبی بودن والدین (گرنکویست، ۱۹۹۸) و پرسشنامه تمایل به اعتیاد (فتحی، زارع، موسوی فر و مرسلی، ۱۳۹۴) است. برای تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار SPSS (نسخه ۲۳) و شاخص های آمار توصیفی (فراوانی، میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه) استفاده گردید. نتایج حاکی از آن است که بین متغیر مذهبی بودن والدین با تمایل به اعتیاد و مولفه های فردی، محیطی و اجتماعی رابطه منفی معناداری وجود دارد (۰۱/۰P<). همچنین میان متغیر صمیمیت خانواده با تمایل به اعتیاد و مولفه های فردی و محیطی رابطه منفی معناداری وجود دارد (۰۱/۰P<)، اما بین صمیمیت در خانواده با مولفه اجتماعی رابطه معناداری وجود ندارد (۰۵/۰