سجاد بازوند - دانش آموخته کارشناسی ارشد حقوق جزا و جرم شناسی و مدرس دانشگاه امام حسین (علیه السلام)
بشرا محمدی پور - دانش آموخته کارشناسی مشاوره و راهنمایی علوم تربیتی

اعتماد به نفس از مفاهیم برجسته در روان شناسی و از مفاهیم نوظهور در اخلاق اسلامی است. اعتماد به نفس عبارت است از احساس درونی که انسان را به هدفش می رساند و هیچ مانعی برای رسیدن به مقصود سد نخواهد شد. به عبارت دیگر آن، باور به توانائی های خود است به شرطی که از هیچ کوششی فروگذار نکند و از سختی راه ناامید نشود. این اصطلاحی است که به تازگی رایج شده است. عمدتا پژوهش های به عمل آمده در موضوع اعتماد به نفس در حوزه روان شناسی است. زیرا همان گونه که می دانیم این واژه در قرن ۱۷ میلادی متولد و پس از آن با بررسی روان شناختی به فرایند تکاملی خود دست یافت. اما آنچه مد نظر است آن است که دیگر حوزه های علمی همچون اخلاق از بررسی این مفهوم غفلت نورزیده، به دنبال تبیین این مفهوم و عملیاتی شدن آن به واسطه مفاهیم وآموزه های دینی بوده است.از طرفی اصل دیگری به عنوان عزت نفس در اخلاق اسلامی است که می توان آن را پایه و محور همه ی تعلیمات اخلاقی اسلامی قرار داد و در آثار اسلامی روی هیچ موضوعی این قدر تکیه نشده است؛ آن اصل همان کرامت نفس است. در اسلام به کرامت و عزت نفس، به محترم شمردن نفس بسیار اهمیت داده می شود آن هم با کلمه ی نفس مثل: «اکرم نفسک عن کل دنیه؛ نفس خود را از هر پستی گرامی دار.» عزت نفس یک حس درونی از احترام به خود است که شامل توانایی ها و قضاوت های فرد از خودش می باشد. زمانی که فرد به قدرت خود، آگاهی، اعتماد و اطمینان دارد و کنترل درونی، خویشتن داری و خودگردانی دارد، از عزت نفس بالایی برخوردار است. اگر میزان عزت نفس کاهش یابد، احساس ضعف و ناتوانی در فرد به وجود می آید و بر عکس، با افزایش عزت نفس، احساس توانمندی و ارزشمندی در فرد احیا می شود و تغییرات مثبتی همچون افزایش پیشرفت و تلاش برای کسب موفقیت و داشتن اعتماد به نفس و بلند همت بودن در او پدیدار می شود.در واقع در این تحقیق به بررسی تطبیقی عزت نفس با اعتماد نفس در اسلام و تاثیر ان بر پیشرفت بشر پرداخته ایم.

عزت نفس، اعتماد به نفس، کرامت نفس، خودباوری، حرمت نفس