بررسی رفتار اتصال نیمه صلب تیر به ستون با ورق های نشیمن و فوقانی

معمولاً در سازه های فولادی، اتصالات تیر به ستون با فرض صلب کامل یا مفصل ایده آل طراحی می شوند.هر چند که این ایده آل سازی رفتار اتصالات، مراحل آنالیز و طراحی را به مقدار قابل توجهی ساده تر می کند، لیکنپاسخ سازه ایده آل شده انطباق کاملی با پاسخ سازه واقعی ندارد. به عبارت دیگر بیشتر اتصالات واقعی تیر به ستون،رفتاری مشابه اتصالات نیمه صلب دارند. در این مقاله، یک نوع اتصال متداول تیر به ستون فولادی که متشکل ازورق های اتصال فوقانی و تحتانی جوش شده می باشد، در 21 حالت مختلف مدل شده است و بر اساس نتایج آنا لیز به روش المان محدود و تحلیل غیرخطی، با استفاده از برنامه ANSYS رفتار دورانی مدلها بررسی شده است. منحنی های لنگر- دوران به عنوان مهمترین پارامتر مشخصه اتصال در تحلیل و طراحی انتخاب شده است.همچنین وجود اعضایی مثل سخت کننده های افقی در جان نیمرخ های ستون، لچکی ها، شکاف جوش شونده،جوش کام و تاثیر این اعضا در مقدار درجه گیرداری اتصال مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج تحقیق برای اتصالمدل شده نشان می دهد که سخت کننده های جان ستون و جوش کام، بیشترین تاثیر و شکاف جوش شونده ولچکی ها، کمترین تاثیر را در افزایش درجه گیرداری دارند. در این مدل ها، جوش های گوشه و شیاری ورق هایاتصال و ورق پوششی ستون به عنوان مناطق بحرانی از نظر گسیختگی تشخیص داده شده اند.

Keywords:

اتصالات نیمه صلب , منحنی لنگر- دوران , درجه گیرداری اتصال , تحلیل غیرخطی , سازه های فولادی