زهرا بابایی کیاپی - کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی، آموزگار پایه پنجم، اداره آموزش و پرورش شهرستان ساری

بسیاری از دانش آموزان به درس فارسی علاقه نشان نمی دهند و در برنامه ریزی خود جایی برای درس فارسی در نظر نمی گیرند. بدین جهت معلم را به اهداف مورد نظر نمی رسانند. بسیاری از اولیا نیز با فرزندان خود دراین زمینه هم فکری دارند . در بسیاری از مواقع مشاهده می کنیم که بی علاقه بودن یادگیرندگان به موضوعی خاص ، ناشی از علاقه مند نبودن والدین و مربیان آن هاست. که این امر علت های مختلفی دارد که باید مورد بررسی قرار گیرد . شاید یکی از علت ها این باشد، که در مدارس به این درس اهمیت داده نمی شود و تصور می کنند چون فارسی زبان رایج است، هر کس بدون کم ترین اطلاعات می تواند از عهده ی تدریس برآید در صورتی که این تصور نادرستی است ، چون زبان ، مهم ترین ابزار انسان برای تفکر ، سخن گفتن،گوش دادن، خواندن و نوشتن است به همین جهت از درس های دیگر مهم تر و شایسته ی توجه بیش تری است که اگر به آن توجه نشود به طور غیر مستقیم به کار دبیران دروس دیگر هم لطمه وارد می کند، زبان و ادب فارسی ، پلی است برای انتقال فرهنگ از نسل های گذشته به امروز و از امروز به آینده . روش اجرایی در این اقدام پژوهی روش جیگ ساو می باشد. این روش با یادگیری مشارکتی و دادن نقش فعال به دانش آموزان نتایج قابل توجهی در پیشرفت دانش آموزان ایفا می کند. اینجانب زهرا بابایی کیاپی معلم پایه پنجم آموزشگاه مرحوم ابراهیم نوبر برای علاقه مند نمودن دانش آموزان کلاسم به درس فارسی سعی نموده ام که از روش سخنرانی ومتکلم وحده بودن در کلاس خارج شده واز وسایل کمک آموزشی وتدوین مطالب ادبیات فارسی به صورت پاورپوینت و فیلم آموزشی و انواع روش های مشارکتی مانند جیگ ساو استفاده نموده وکلاسی فعال وبا نشاط داشته باشم تا دانش آموزان با میل ورغبت بیشتری در کلاس درس حاضر شده و به درس فارسی عشق بورزند.