پیش بینی سازگاری اجتماعی بر اساس ناگویی هیجانی در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول شهر زهک

هدف از پژوهش حاضرء پیش بینی سازگاری اجتماعی بر اساس ناگویی هیجانی در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول شهر زهک بوده است، در این مطالعه طرح پژوهشی از نوع همبستگی و جامعه ی آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه شهر زهک در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ می باشد که بر اساس گزارش اداره آموزش و پرورش کل آمار دانش آموزان دختر شهر زهک در مقطع متوسطه ۴۱۲ نفر می باشند با استفاده از جدول برآورد نمونه قاعده کوکران نمونه ای به حجم ۶۰ تنفر در نظر گرفته شد. بعد از مشخص شدن تعداد نمونه آماری، به روش تصادفی خوشه ای ۵۲ نفر انتخاب شدند . در این پژوهش از پرسش نامه سازگاری اجتماعی دانش آموزان سین ها و سینگ و پرسش نامه ناگویی هیجانی تورنتو بگبی، پارکر و تیلور (۱۹۹۴ ) استفاده و تحلیل دادهها در دو سطح آمار توصیفی و آزمون آمار استنباطی ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی همزمان مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت، یافته های به دست آمده نشان داد که مقدار همبستگی سازگاری اجتماعی و ناگویی هیجانی ۰⁄۵۲ می باشد، که از نظر آماری معنادار است(۰⁄۰۱- > pc )بر اساس نتایج این پژوهش ناگویی هیجانی با ۰⁄۳۸- که سهم بالایی را در پیش بینی سازگاری اجتماعی داشته و نیز رابطه آن با سازگاری منفی و معکوس است .

Keywords:

سازگاری اجتما عی , ناگویی هیجان ی , دانش آموزان , متوسطه او ل