مهدی همسایگان - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی درسی، دانشگاه بیرجند

تاب آوری به عنوان سازه ای شناختی و قابل آموزش در حوزه روانشناسی مثبت نگر، نوعی انعطاف پذیری در برابر موقعیتهای دشوار است که به عنوان یکی از راهبردهای افزایش میزان مقاومت، کاهش آسیبها و برگشت سریع کودکان به حالت اولیه، پس از تجربه های ناگوار، مطرح شده است. این تحقیق با هدف طراحی الگوی آموزش تاب آوری در دوره ی ابتدایی انجام شد و در آن به این سوالات که یافته های پژوهشی، اهداف برنامه درسی آموزش تاب آوری را چگونه تبیین میکند، چه محتوایی برای برنامه درسی آموزش تاب آوری مناسب است، روشهای یاددهی - یادگیری در برنامه درسی آموزش تاب آوری چیست و رویکرد ارزشیابی در برنامه درسی آموزش تاب آوری چگونه تبیین میشود پاسخ داده شد. روش پژوهش حاضر کیفی و از نوع تحلیل محتوا میباشد.داده های پژوهش پس از بررسی و تحلیل مقالات مربوط به موضوع، به روش کدگذاری به دست آمد و براساس چهار عنصر اهداف، محتوا، روشهای یاددهی - یادگیری و ارزشیابی در قالب جدول سازماندهی شدند.

آموزش تاب آوری ، دورهی ابتدایی، تحلیل محتوا