تاثیرات اندیشه های نگارگران قرون هفتم تا دهم هجری و نگرش های آنان در تصویر انسان و طبیعت در نقاشیهایمینیاتور

شروع نقاشی ایران را می توان در نقاشیهای دیواری ادوار پیش از تاریخ بویژه دوران پارتیان و ساسانیان جستجو کرد. هنر پارتیان وساسانیان در ادامه با نقوش کتابهای مانویان پیوند می خورد و این نقاشیها در دوران بعدی, مینیاتور ایران را تشکیل می دهند. تفکر واندیشه عرفانی و اسلامی از طریق نفوذ در ادبیات به نقاشی نیز وارد می شود. این اندیشه ها از دیرباز در ایران باستان ریشه داشته است.استفاده از نمادها و سمیل ها و پرهیز از هر نوع طبیعت گرایی تلاشی بوده است برای ساختن دنیای خیالی و مثالی و نمایشی از اندیشههای الهی. مقاله حاضر پژوهشی است درباره نگرش هنرمندان قرون هفتم تا دهم هجری وتاثیر اندیشه های آنان در تصویر انسان وطبیعت در نقاشیهای مینیاتورالبته عوامل دیگری از جمله نظام حاکم و عوامل محیطی نیز تاثیری در نحوه ترسیم این نقاشیها داشته است.در این پژوهش سعی شده است ارتباط بین عرفان و مذهب و تاثیر آن بر روی هنر. ایجادهنر دینی و نگرش عارفانه هنرمنداننگارگر و تاثیر این نگرش بر روی انسان و طبیعت و نحوه ارتباطی که بین این دو برقرار شده است مورد بررسی قرار بگیرد.