رابطه بین روایت درمانی و توانمندسازی روانشناختی بر سازگاری زناشویی

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی روایت درمانی با میانجیگری توانمندسازی روانشناختی بر سازگاری زناشویی زنان شاغل شهر میناب انجام شده است. روش تحقیق در این پژوهش از نوع پژوهش های نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه گواه و ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر زنان شاغل شهر میناب بود که تعداد ۶۰ نفر از آنها به عنوان حجم نمونه انتخاب شد. ابزار استفاده شده این پژوهش پرسشنامه سازگاری زناشویی اسپانیر (۱۹۸۷) و پرسشنامه توانمندسازی روانشناختی اسپریتزر و میشرا (۲۰۰۱) و شیوه اجرای روایت درمانی ۹ جلسه ای بر اساس برنامه درمانی وایت و اپستون (۱۹۹۲) بود. این پژوهش به دنبال بررسی اثربخشی روایت درمانی بامیانجیگری توانمندسازی روانشناختی بر سازگاری با ابعاد همبستگی با همسر، رضایت از همسر، توافق با همسر بود. نتایج تحقیق نشان دادند روایت درمانی به همراه توانمندسازی روانی بر متغیر وابسته تاثیرگذار بوده است. بنابراین بر اساس یافته ها روایت درمانی با افزایش مهارتها در زوجین زمینه افزایش رضایت همسران از زندگی را فراهم می کند.

Keywords:

روایت درمانی , توانمندسازی روانشناختی , سازگاری زناشویی , زنان شاغل , شهر میناب