نگرش و التزام عملی به نماز در تدوین مدل تعهد زناشویی زنان معلم شهر مراغه با واسطه گری تاب آوری

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش نگرش و التزام عملی به نماز با واسطه گری تاب آوری بر تعهد زناشویی معلمان زن شهرستان مراغه می باشد. نمونه شامل ۱۸۷ زن معلم شاغل در مدارس دولتی شهرستان مراغه در سال تحصیلی ۱۴۰۱- ۱۴۰۰ بود که با روش خوشه ای انتخاب شدند و مقیاس نگرش و التزام عملی به نماز و تاب آوری و تعهد زناشویی را تکمیل کردند و برای تحلیل نتایج از روش هبستگی پیرسون بهره گرفته شد. مدل برازش یافته نشان داد نگرش و التزام عملی به نماز در پیش بینی تاب آوری سهم مثبت معناداری دارد و نیز به طور غیر مستقیم با میانجی گری تاب آوری پیش بینی کننده تعهد زناشویی است، بدین ترتیب می توان گفت تاب آوری تبیین کننده نقش نگرش و التزام عملی به نماز بر افزایش تعهد زناشویی است.

Keywords:

نگرش و التزام عملی به نماز , تاب آوری , تعهد زناشویی , زنان معلم