نسیم هاشمی - دانشجوی دکتری برنامه ریزی محیطزیست
غلامرضا نبی بیدهندی - استاد گروه مهندسی محیط زیست
احمدرضا یاوری - دانشیار گروه برنامه ریزی محیطزیست

اجرای سیستم های مدیریت محیط زیست، با عملیاتی کردن استراتژی های توسعه پایدار، موجب بهینه سازی مصرف منابع، کاهش اثرات زیست محیطی، و در نتیجه افزایش پایداری سیستم می شود. یکی از الزامات اصلی مدیریت محیط زیستی، ارزیابی اثرات محیط زیستی و یک روش مناسب جهت ارزیابی اثرات محیط زیستی، ارزیابی چرخه حیات است. این روش با تجزیه وتحلیل یک محصول یا فرآیند در طی تمام مراحل عمر آن اطلاعات جامعی در مورد اثرات محیط زیستی ناشی از مصرف منابع و تولید ضایعات، و گزینه های بهبود و بهسازی سیستم مورد مطالعه ارائه می کند. توسعه پایدار در معادن مستلزم به حداقل رساندن مصرف منابع، تولیدات ضایعات و اثرات زیست محیطی ناشی از آن ها می باشد. در این پژوهش معادن زغال سنگ پروده طبس، به عنوان محدوده مورد مطالعه انتخاب شده است. به طورکلی، مهم ترین عوامل زیست محیطی در معادن زغال سنگ شامل تولید باطله معدنی، پساب معدنکاری و انتشار گاز زغال می باشد. برای بهبود کارایی چرخه تولید و کاهش بار زیست محیطی معادن، برنامه ریزی در راستای افزایش نرخ بازیافت باطله ها، بازچرخش پساب معدنکاری و استحصال گاز متان ضروری به نظر می رسد. نتایج این ارزیابی، می تواند توسط تصمیمگیران در برنامه ریزی استراتژیک توسعه صنعت معدنکاری، ارزیابی اثرات معدنکاری زغال سنگ بر شاخص های توسعه پایدار کشور و مدیریت موثر منابع تجدیدناپذیر مورد استفاده قرار گرفته، و در نهایت تبدیل به استراتژی ها و اقدامات مدیریتی توسعه پایدار گردد.

توسعه پایدار، مدیریت محیط زیست، معادن زغال سنگ، ارزیابی چرخه حیات