محمدجواد زارعین - دانش آموخته کارشناسی ارشد، گروه راه و ترابری، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران
محمود عامری - استاد، گروه راه و ترابری، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران ، ایران

به منظور اختصاص بودجه های مربوط به بهسازی نقاط حادثه خیز و استفاده درست و بهینه از این سرمایه ملی لازم است تا نقاط حادثه خیز کل کشور به طرز مناسبی اولویت بندی شده تا از طریق ایمن سازی و رفع حادثه خیزی این نقاط، بر حسب ترتیب و اولویت آن ها، ضرر ناشی از تصادفات به حداقل کاهش یابد. مسئله ی اولویت بندی نقاط حادثه خیز بحثی پیچیده و در عین حال پراهمیت است. هدف از پژوهش حاضر، اولویت بندی نقاط حادثه خیز جهت ارایه راهکار فنی اصلاح و بهسازی می باشد. در نهایت با استفاده از اطلاعات تصادفات و اطلاعات ترافیکی مربوط به ترددشماری نقاط حادثه خیز به اولویت بندی به کمک مدل تصمیم گیری تاپسیس جهت اصلاح فنی و بهسازی پرداخته شد. نتایج نشان داد مدل تصمیم گیری تاپسیس بر خلاف روش هایی نظیر تحلیل سلسله مراتبی از سرعت به نسبت بالاتر و دقت مطلوبی جهت اولویت بندی نقاط حادثه خیز درون محور به کمک عوامل تاثیرگذار برخوردار است. همچنین نتایج مدل حاکی از آن است که در اولویت بندی نقاط محور مطالعاتی ۴ نقطه از ۷ نقطه خروجی مدل مطابقت کامل با میانگین رتبه ی محاسبه شده نقاط داشته است. در ۳ مورد دیگر نیز اختلاف اولویت بندی بسیار ناچیز بوده و به علت تفاوت در میزان ترافیک عبوری در این نقاط با شاخص حادثه خیزی نقاط مورد بررسی می باشد.

اولویت بندی، مدل تصمیم گیری تاپسیس، راهکار فنی اصلاحی، ایمنی، نقاط حادثه خیز