مهدی جوزی - دانش آموخته سطح چهارو کارشناسی ارشد ادبیات نمایشی
مهدی داودآبادی - دکترای حکمت هنر
احمد شعبانی راد - دانشجوی دکترای فلسفه ی هنر

قصص قرآن دارای جنبه­های نمایشی بوده و می­توان آنها را از این جهت مورد بررسی قرار داد. واژه نمایش در یونانی صرفا به معنای کنش است. کنش به عنوان مهم­ترین عنصر درام است. جیمز تامس، نظریه­پردازی است که بر اساس روش فرمالیستی، متن نمایشی را مورد بررسی قرار می­دهد. او در توضیح عمل شخصیت، از کنش­های دراماتیک جسمی نام می­برد. کنش­های جسمی، کنش­هایی هستند که به صورت غیرکلامی بیان می شوند. این پژوهش با هدف تبیین کنش­های جسمی در قصص قرآن، تلاش دارد تا به این پرسش اساسی پاسخ دهد که وجه نمایشی کنش­های جسمی در قصص قرآن چیست؟ در نهایت به این فرضیه دست یافت که آیا قصه های قرآن دارای وجوه دراماتیک است یا خیر. روش تحقیق به صورت تجزیه اطلاعات و به صورت استقرائی تفسیری و روش توصیفی تحلیلی است. نتایج تحقیق نشان می­دهد کنش­های جسمی مانند هبوط حضرت آدمg، کشتی حضرت نوحg در قصص قرآن دارای ارزش دراماتیک بوده و می­توان از این کنش­ها در خلق موقعیت­های نمایشی بهره برد.

قرآن, نمایش, کنش جسمی, جنبه نمایشی, جیمز تامس, فرمالیسم