حمیدرضا حقگو - گروه فیزیولوژی ورزش، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
سیروس چوبینه - گروه فیزیولوژی ورزش، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
پریسا پورنعمتی - گروه فیزیولوژی ورزش، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرینات ترکیبی بر سطح استراحتی پنتراکسین۳ (PTX۳) و سرم آمیلوئید A(SAA) پلاسمای مردان مبتلا به دیابت نوع دو بود تا بدین وسیله، تاثیر ورزش بر کاهش عوامل التهابی فوق در افراد دیابتی سنجیده شود.مواد و روش ها: ۲۰ مرد غیرورزشکار مبتلا به دیابت نوع دو، تصادفی در دو گروه کنترل و تمرین توزیع شدند. تمرینات ترکیبی به مدت شش هفته شامل ۲۵-۳۵ دقیقه تمرین هوازی با شدت ۵۵-۷۵ درصد ضربان قلب بیشینه و پنج حرکت مقاومتی دربرگیرنده عضلات بزرگ بالا و پایین تنه شامل پنج حرکت پرس سینه، پرس ارتشی، اسکات، لیفت مرده، حرکت پارویی دمبل با شدت ۵۵-۷۵ درصد یک تکرار بیشینه با تواتر سه بار در هفته با تقدم تمرینات مقاومتی بر هوازی در هر جلسه برگزار شد. شدت تمرینات هوازی با ساعت ضربان سنج و شدت تمرینات مقاومتی نیز هر دو هفته یک بار با آزمون یک تکرار بیشینه سنجیده شد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از آزمون تی وابسته و تی مستقل در سطح معناداری ۰۵/۰ P≤ انجام گرفت.نتایج: با بررسی نتایج پژوهش مشخص شد قرارداد تمرینی، سبب کاهش شاخص SAA (۷/۱۶درصد) و تغییر معنادار آن در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل شد (۰۴۷/۰P=)، این در حالی است که تاثیری بر میزان SAA استراحتی گروه کنترل نداشت و افزایش ۲/۲ درصدی PTX۳ گروه تمرین معنادار نبود (۴۷۴/۰=P).نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش و کاهش معنادار در عامل التهابی SAA و افزایش PTX۳  می توان نتیجه گرفت که شش هفته تمرینات ترکیبی بر سطوح عوامل ذکرشده در مردان مبتلا به دیابت نوع دو تاثیرگذار است و احتمالا می تواند سبب کاهش التهاب در این بیماران شود.

التهاب, پروتئین پنتراکسین۳, پروتئین سرم آمیلوئیدA, تمرین مقاومتی.دیابت نوع دو