پایدارسازی محلات قدیمی و فرسوده شهری با رویکرد پدافند غیرعامل شهری مورد مطالعه شهر اهواز

بافتهای فرسوده شهری که عموما بخش های قدیمی شهر را تشکیل میدهند به عنوان مناطق آسیب پذیر و ناپایدار شهرها شناخته می شوند که نیاز به ساماندهی دارند تا از این طریق بتوان میزان آسیب پذیری بافت را کاهش داد. پدافندغیرعامل رویکردی است که تلاش دارد تا با اعمال تغییر در برخی بخشها میزان پایداری بافت را افزایش دهد.این پژوهش به دنبال ساماندهی و ارتقای پایداری در بافت قدیمی و فرسوده کلانشهر اهواز با رویکرد پدافند غیرعامل شهری است که از نوع پژوهشهای توصیفی تحلیلی است و اطلاعات مورد نیاز خود را به دو روش اسنادی کتابخانه ای جمع آوری نموده است. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از روش تحلیل کای اسکوئر و میانگین انجام و جهت دستیابی به راهکارهای مناسب از روش تحلیل SWOT استفاده گردیده است. نتایج حاصل از تحلیل اطلاعات نشان میدهد که نتایج بدست آمده بین دو متغیر پایداری و پدافند غیرعامل شهری رابطه معناداری برقرار است و استفاده از رویکرد پدافندغیرعامل موجب ارتقای پایداری میگردد. نتایج تحلیل SWOT نشان داد که با بکارگیری راهکارهای محافظه کارانه یعنی تکیه بر نقاط فرصت و کاهش نقاط ضعف میتوان موجب پایدارسازی محدوده گردید.

Keywords:

بافت فرسوده شهری , ساماندهی , پایداری , پدافندغیرعامل , شهر اهواز