بررسی اثربخشی خود گویی مثبت و آرمیدگی بر اضطراب رقابتی ورزشکاران رزمی کاراته کار

مقدمه: امروزه اضطراب پدیده مهم و پیچیده ای می باشد و موفقیت ورزشکاران بیش از هر عامل دیگری به مدیریت استرس و اضطراب رقابتی و آمادگی ذهنی آنان بستگی دارد. وقتی ورزشکار بدون دلیل مشخص، ناراحت و مضطرب است، در این شرایط کارآیی خود را از دست می دهد و در صحنه رقابت، خطرات زیادی او را تهدید می کند. بنابراین هدف مقاله حاضر بررسی اثربخشی مداخلات روان شناختی خودگویی مثبت و تکنیک آرام سازی بر روی اضطراب رقابتی ورزشکاران حرفه ای کاراته کار شهر تبریز می باشد.روش های و جامعه آماری: طرح پژوهش نیمه آزمایشی می باشد. جامعه آماری شامل تمام افراد ۱۵-۱۴ساله اعضای کیوکوشین ماتسویی کاراته آذربایجانشرقی می باشد که از بین آنها به شیوه نمونه در دسترس از طریق آزمون سرندی و مصاحبه تشخیصی تعداد ۴۵نفر انتخاب شدند که در آزمون SCAT) نمره بالای متوسط آورده بودند و به صورت تصادفی در سه گروه پژوهشی ۱۵نفره درمان ریلکسیشن و درمان به شیوه خودگویی مثبت و گروه کنترل گنجانده شدند و به مدت ۷ هفته هر جلسه ۴۵ دقیقه آموزش خودگویی مثبت و آرام سازی عضلانی را دریافت کردند ولی گروه کنترل هیچ آموزشی را دریافت نکرد. آزمودنی ها در ابتدا و انتهای پژوهش به وسیله پرسشنامه اضطراب رقابتی ورزشی ( SCAT) مورد آزمون قرار گرفتند. داده های بدست آمده از پیش آزمون و پس آزمون هر سه گروه با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس و آمار توصیفی تجزیه و تحلیل شدند.نتایج: نتایج نشان داد که بین هرسه گروه از لحاظ تاثیر گذاری بر اضطراب رقابتی ورزشکاران رزمی تفاوت معناداری وجود دارد و بیشترین تاثیر گذاری از طریق روش درمان خود گویی مثبت بوده است.نتیجه گیری: خودگویی مثبت و آرام سازی عضلانی و روانشناختی بر اضطراب رقابتی ورزشکاران تاثیر دارد. و می توان از این تکنیک ها برای عملکرد بهتر ورزشکاران در رقابت ها بهره برد.

Keywords:

درمان خود گویی مثبت , آرمیدگی , اضطراب رقابتی , ورزشکاران کاراته کار