اثر الگوهای مختلف کاشت بر تغییرات عملکرد و صفات کمی و کیفی نیشکر در جنوب خوزستان

شیوه کشت نیشکر عموما متاثر از شرایط مکانیزاسیون بوده و همواره با مشکل فواصل زیاد بین ردیف های کشت مواجه بوده است. از طرف دیگر کشت غیرجنسی آن از طریق کشت قلمه ها و تاثیرگذاری خصوصیات قلمه امکان کنترل دقیق تراکم کاشت را فراهم نمی آورد. لذا؛ لزوم بازنگری در الگوی کاشت نیشکر و البته با در نظر داشتن محدودیت های مکانیزاسیون امری ضروری است. با هدف بررسی اثر الگوی کاشت بر تغییرات عملکرد و صفات کمی و کیفی نیشکر رقم CP۵۷-۶۱۴ در سال زراعی ۹۳-۱۳۹۲ در مزرعه تحقیقاتی کشت و صنعت نیشکر امیرکبیر در جنوب خوزستان تحقیقی در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. تیمار مورد بررسی الگوی کاشت در شش سطح (شامل فاصله کاشت ۱۸۰ سانتی متر دو ردیفه (شاهد)، فاصله کاشت ۱۸۰ سانتی متر یک ردیفه، فاصله کاشت ۱۵۰ سانتی متر یک ردیفه، فاصله کاشت ۹۰ سانتی متر یک ردیفه، فاصله کاشت ۱۸۰ سانتی متر سه ردیفه روی پشته، فاصله کاشت ۱۸۰ سانتی متر سه ردیفه کف جوی) بود که به طور تصادفی در کرت ها قرار داده شد. تیمارهای ۹۰ سانتی متر یک ردیفه و ۱۸۰ سانتی متر دو ردیفه بیشترین عملکرد را به میزان های ۱۰۴/۲۱ و ۸۶/۵۳۳ تن در هکتار تولید نمودند و در مجموع از لحاظ صفات مورد بررسی برتر از سایر تیمارها بودند. تیمارهای کشت سه ردیفه چه به لحاظ مصرف قلمه و چه به لحاظ عملکرد تولیدی، در مقایسه با سایر تیمارها، مطلوب نبودند. بر اساس نتایج حاصله هیچ یک از روش های کشت مورد بررسی به لحاظ خصوصیات کیفی، نسبت به یکدیگر برتری نداشتند.

Keywords:

الگوی کاشت , مکانیزاسیون , عملکرد , نیشکر