سهیلا احمدخانی - کارشناسی ارشد، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران
علی سلیمانی - دانشیار، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران
فرهنگ رضوی - دانشیار، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران
عزیزاله خیری - استادیار، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران

میوه زغال­اخته منبع مهمی از ویتامین­ها و ترکیبات آنتی­اکسیدانی بوده و حفظ ارزش غذایی، کیفیت ظاهری و سفتی بافت میوه در شرایط پس از برداشت از اهمیت زیادی برخوردار است. در این پژوهش اثر تیمار پس­از برداشت فنیل­آلانین (صفر، ۲، ۴، ۶ میلی­مولار) و زمان انبارمانی (۷، ۱۴ و ۲۱ روز) بر خصوصیات فیزیکوشیمیایی میوه زغال­اخته طی مدت انبارمانی بصورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار مورد بررسی قرار گرفت. میوه­ها بلافاصله پس از تیمار در سردخانه ای با دمای ۱± ۲ درجه سلسیوس و رطوبت نسبی ۵±۸۵ درصد قرار گرفتند. براساس نتایج، بالاترین محتوی آنتوسیانین (mg CYN-۳-GLU /۱۰۰g FW ۶/۲)، فلاونوئید (mg QE/۱۰۰g FW ۱۶/۱۳)، فنل کل (mg GAE/۱۰۰g FW ۸۰/۳۷۱)، مواد جامد محلول (۶۶/۱۷ درصد) در هفته سوم و همچنین بیشترین میزان آسکوربیک­اسید (mg/۱۰۰g FW ۸۹/۲۶) در تیمار ۲ میلی­مولار فنیل­آلانین مشاهده شد. کمترین میزان پراکسیدهیدروژن µmol/۱۰۰g FW) ۳۶/۰) و سرمازدگی و بیشترین میزان پرولین ( mg/g FW۳۶/۰) در هفته سوم در تیمار ۶ میلی­مولار فنیل­آلانین مشاهده شد. بطور کلی نتایج نشان داد برای نیل به هدف مهم انبارمانی زغال­اخته در سردخانه که حفظ شاخص­های فیزیکی و شیمیایی مطلوب این میوه و ماندگاری بیشتر نسبت به نگهداری در دمای معمولی می­باشد، تیمار ۲ میلی­مولار فنیل­آلانین می­تواند مناسب­ترین تیمار باشد.

پرولین, دوره انبارمانی, زغال اخته, سرمازدگی