حسین بزی - گروه عمران ، واحد بین المللی کیش، دانشگاه آزاد اسلامی، جزیره کیش، ایران.
حسین ابراهیمی - دانشیار گروه علوم و مهندسی آب، واحد شهر قدس، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران. (مسوول مکاتبات)
بابک امین نژاد - استادیار،گروه عمران آب، دانشکده فنی و مهندسی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران.

زمینه و هدف : تبخیر یکی از روش های هرز منابع آب در نواحی جغرافیایی است و  در مطالعات منابع آب از اهمیت ویژه ای برخوردار است .هدف از این مطالعه ارایه مدل موثر اقلیمی بر نوسانات تبخیر از سطح چاه نیمه های منطقه سیستان طی دهه های آتی در نتیجه تغییر اقلیم می باشد. روش بررسی : در تحقیق حاضر  پایگاه داده ها شامل داده های تبخیر سد چاه نیمه و داده های شبکه ای بزرگ مقیاس تهیه شده است. از مدل SDSM برای شبیه سازی تبخیر دهه های آتی تحت سه سناریو RCP۲.۶ ،RCP۴.۵ و RCP۸.۵   استفاده شده است دوره پایه برای مدل سازی از سال ۱۹۸۳ تا ۲۰۰۵ (۲۳ سال) می باشد. یافته ها : مقایسه برآورد تبخیر برای دو دوره زمانی آینده و تحت سناریوهای مختلف نشان داد که برای دوره زمانی ۲۱۰۰-۲۰۸۰ سناریو RCP۲.۶ و RCP۸.۵ مقادیر بیشتری برای تبخیر تخمین زدند. بررسی ورودی ها نشان داد که دما هوا، ارتفاع ژئوپتانسیل و شاخص های وزش باد بیشترین تاثیر را در تبخیر چاه نیمه های سیستان دارند. بحث و نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که میزان تبخیر در دوره ۲۱۰۰-۲۰۸۰ افزایشی، بیش از ۳۰۰ میلی متر در سال تجربه خواهد کرد. بیشترین افزایش تبخیر در دوره گرم سال خواهد بود.

تبخیر, مدل سازی, مدل SDSM, سناریوهای اقلیمی, چاه نیمه های سیستان