محمدرضا اسلامی - استادیارو عضو هیئت علمی دانشگاه
شورش توفیقی - کارشناس ارشد ادبیات عربی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان

شخصیت پردازی در داستان به عنوان یکی از مهمترین موضوعات قرآنی، به مانند سایر موضوعات آن، در خدمت اهداف دینی و تربیتی در آمده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی شخصیت پردازی در داستانهای قرآنی با جمع بندی نظریه ها و یکسان سازی فیشهای جمع آوری شده و نیز با بهره گیری از دلالتهای عقلایی و منطقی و با اتکا به ابزار خود و عقلانیت به تجزیه و تحلیل اطلاعات و بررسی سوالات پرداخته شد. و نتایج بدست آمده نشان داد که: در قرآن کریم متجاوز از صد اسم خاص وارد شده که از این رقم بیشترین تعداد از آن پیامبرانی است که در مورد آنان ماجرایی به اجمال یا تفصیل بیان شده است. شمار این پیامبران ۲۵ نفر می باشد که عبارتند از: حضرت: آدم، ادریس، نوح، هود، صالح، ابراهیم، لوط، اسماعیل، اسحاق، یعقوب، یوسف، شعیب، ایوب، ذوالکفل، موسی، هارون، داوود، سلیمان، الیاس، الیسع، یونس، زکریا، یحیی، عیسی و حضرت محمد (ص) علاوه بر پیامبران، قرآن از افراد صالح و غیرصالح متعددی یاد کرده است. نخستین داستان قرآن از نظر قدمت زمان، سرگذشت شیطان و استنکاف او از سجده بر آدم می باشد و آخرین داستان قرآن از نظر زمان، سرگذشت سپاه ابرهه و اصحاب فیل است که حاوی نکات برجسته اجتماعی و اعتقادی میباشد. از ویژگیهای گفتوگو در قصه قرآنی این است که با شخصیت گفتوگوگر تناسب کامل دارد.

شخصیت پردازی، داستانهای قرآنی