مصعب ابراهیم زئی - دانشجویی کارشناسی ارشد
عطامحمد حملی - کارشناس آموزش ابتدایی
بشیراحمد پشتدار - کارشناسی زراعی باغی
ولید شورابی - کارشناس آموزش ابتدایی
تیمور خدیر - کارشناس مدیریت و برنامه ریزی آموزشی،معلم روستای دیرمان

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی جایگاه رویکردهای پژوهشی اقدام پژوهی و درس پژوهی است که به صورت توصیفی با بهره مندی از مقالات ومنابع مرتبط با موضوع در مرداد ۱۴۰۱ انجام شد اقدام پژوهی« می تواند در همه عرصه های زندگی حرفه ای، یعنی هر جا که تربیت و آموزشی جریان دارد، کاربرد داشته باشد. اقدام پژوهی خود ارزشیاب است؛ یعنی شامل ارزشیابی مداوم از فرایند پژوهش و ایجاد تغییر و اصلاح برای هماهنگ کردن پژوهش و عمل است. به عبارت دیگر، اصلاحات و تغییرات ایجاد شده در موقعیت به طور مداوم مورد ارزشیابی قرار می گیرد. درس پژوهی به تغییر فرهنگ مدرسه کمک می کند و محیط انعطاف پذیر برای دستیابی به یادگیری سازمانی را توسعه می دهد. و با درگیر ساختن معلمان در فرایند تبیین مساله، طرح نقشه عمل، مشاهده، بازاندیشی و بازنگری، فرهنگ مشارکتی حرفه ای را ارتقا می دهد براساس استنباطهای انجام شده می توان نتیجه گرفت که درس پژوهی و اقدام پژوهی دو فرایند پژوهشی هستند که ماحصل آن ها بهبود حل مشکلات آموزشی وتربیتی است باعث می شود رویکرد پژوهش و جست وجو گری براساس تفکر وتامل در سازمان های یادگیرنده پر رنگ شود توجه به بهبود فرایندیاددهی-یادگیری می شود ومدرسه را تبدیل به سازمان یادگیرنده می کند.پیشنهاد می شود در پژوهش های بعدی پیرامون تاثیر پذیریفرهنگ یادگیری در مدرسه بر پیشرفت تحصیلی مقاله ای نوشته شود.

اقدام پژوهی، درس پژوهی،نظام آموزش و پرورش