فریبا فرهادبر - دانشجوی مهارت آموز دانشگاه فرهنگیان شیراز ، واحدشیراز، دانشگاه فرهنگیان شیراز ، ایران

بحث از تربیت دینی از گذشته تاکنون با تعابیر، ابهامات و رویکرد های مختلفی مواجه بوده است. بطوریکه مباحثی همچون :تربیت اسلامی، پرورش اخلاقی، آموزش دینداری و تلقین عادات و آداب دینی، معادل تربیت دینی در نظر گرفته شده است. از آنجا که نمی توان تعریف جامعه، مانع و واحدی از تربیت دینی ارائه داد، لکن، تعلیم و تربیت دینی، فرآیند دینی شدن در رابطه ای از نوع تربیت در راستای فطرت خدا جویی انسان است بعبارت دیگر تربیت دینی عبارت است از تحول انسان موجود به انسان مطلوب در پرتو آموزه های دینی بطوریکه آنها را بفهمد، بپذیرد، دوست بدارد و عمل کند. مساله اصلی در مقاله حاضر، عبارت است از اینکه، علیرغم تلاش ها و برنامه ریزیهایی که پس از انقلاب اسلامی در نهاد هایی همچون :خانواده، آموزش و پرورش، رسانه ها و سایر نهاد های جامعه، در مقوله تعلیم و تربیت دینی فرزندان صورت گرفته اما همچنان شاهد عدم موفقیت ها و چالش های متعددی در این مقوله می باشیم .بطوریکه مواجهه با پدیده هایی همچون :دین گریزی، مد گرایی، مصرف گرایی، لذت جویی بزهکاری های اجتماعی، خرافه پرستی و ... در جامعه و گرایش بیش از پیش افراد کم سن و سال نسل نو به چنین پدیده هایی نیازمند آسیب شناسی جدی در مقوله تربیت دینی بمنظور شناسایی و تحلیل آسیب ها، موانع، مشکلات و چالش های پیش رو در این زمینه است.

تربیت دینی، رشد، شخصیت، شاخص ها، آسیب ها