مرضیه فلاحی - کارشناسی ارشد رشته زیست شناسی جانوری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز، ایران
مرضیه قجر - کارشناس آموزش ابتدایی، آباده، ایران
سمیه جوکار - کارشناس آموزش ابتدایی، آباده، ایران

ورزش از آنجا که منجر به سلامت جسمانی می شود همواره مورد توجه آموزش و پرورش بوده است. کلاس درس ورزش، حکم آزمایشگاهی را دارد که در طی آن، کودک با وظیفه مهم فراگیری حرکت و یادگیری از طریق حرکت درگیر می شود. ورزش در آموزش و پرورش جزء فرآیند تعلیم وتربیت است که در آن هم تربیت بدن و هم تربیت از طریق بدن، مطرح است. تحرک در مدارس باعث تخلیه انرژی آنان شده و بدینوسیله اضطراب و تنش از آنان دور می شود. ورزش، اعتماد به نفس دانش آموزان را افزوده و نگرش منفی به خود و دیگران را تغییر می دهد و زمینه سازش، همکاری و مشارکت صحیح درارتباطات سالم اجتماعی فراهم می شود. دانش آموزانی که از نظر قوای جسمانی ضعیف می باشند علاوه بر ضعف جسمانی دارای مشکلات روانی مانند احساس حقارت و عدم توانایی تطبیق خود با دیگران می باشند. دانش آموزان ورزشکار دارای صفات ممتاز رفتاری چون رهبری، تحرک های اجتماعی حس ارزش های فردی و اجتماعی، عدم شک و تردید در خود عدم بهانه جویی و نتیجتا رشد اجتماعی بیشتر می باشد.

ورزش، دانش آموزان، مدرسه