نفیسه شفیعی انارکی - کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه آزاد تهران شمال، تهران، ایران
نادر منیرپور - دانشیار گروه روانشناسی سلامت دانشگاه آزاد اسلامی واحد قم، قم، ایران

مقدمه: مطالعه حاضر با هدف سنجش میزان اثربخشی آموزش گروهی مهارتهای ارتباطی برتعارضات زناشویی زوج های مراجع به کلینیک های نیروی انتظامی شهر تهران انجام پذیرفت. روش: طرح این پژوهش نیمه آزمایشی، از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری در مطالعه حاضر شامل کلیه مراجعه کنندگان به کلیه مراکز مشاوره نیروی انتظامی شهر تهران در سال ۱۳۹۶ بود، که با نمونه گیری خوشه ای از بین مراکز مشاوره ۴ مرکز و ۴۰ زوج در دو گروه به طور تصادفی انتخاب شد. شرکت کنندگان پرسشنامه رضایت زناشویی جهت اندازه گیری میزان تعارضات زوجین را قبل و بعد از اجرای آموزش گروهی مهارتهای ارتباطی تکمیل نمودند. یافته ها: قبل از اجرای آموزش گروهی مهارتهای ارتباطی میانگین رضایت زناشویی بر اساس پرسشنامه انریچ ۳۴ معادل ناراحتی زناشویی و با انحراف معیار ۱۵ بود که پس ازا جرای دوره درمان میانگین رضایت زناشویی با افزایش ۳۲ نمره به ۶۶ و انحراف معیار ۱۳ معادل رضایت شویی رسید. نتیجه گیری: آموزش گروهی مهارتهای ارتباطی با حل تعارضات و مشکلات زناشویی که ریشه در گذشته افراد دارد یکی از مباحث مهم و اساسی در حل اختلافات و تحکیم بنیان خانواده می باشد.

اثر بخشی، آموزش گروهی، مهارتهای ارتباطی، تعارضات زناشویی