عظیمه داوری نجف آبادی - کارشناسی ارشد مشاوره توانبخشی، دانشگاه آزاد واحد خمینی شهر، خمینی شهر، ایران
زهرا لطفی کهریزسنگی - کارشناسی ارشد روانشناسی مثبت گرا، دانشگاه غیرانتفاعی معارف اصفهان، اصفهان، ایران
امیر حجت فتح الهی - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، تهران، ایران

هدف از پژوهش حاضر مطالعه کیفی بررسی تطبیقی سازگاری پس از طلاق در زنان و مردان می باشد. از میان روش های تحقیق کیفی، روش پدیدارشناسی برای انجام پژوهش بکار گرفته شد جامعه آماری پژوهش حاضر شامل آن دسته از زنان و مردانی است که بیشتر از سه سال از طلاق آنها گذشته باشد. نمونه گیری به صورت هدفمند از کسانی که طلاق را تجربه کرده باشند انجام خواهد شد. برای جمع آوری داده ها از مصاحبه نیمه ساختاریافته استفاده شد. برای تحلیل داده های حاصل از مصاحبه های پدیدارشناسی از روش تحلیل تماتیک استفاده شد. در این پژوهش یافته های تحقیق در ده طبقه کلی؛ کمک ها و حمایت های خانواده، اعتقادات مذهبی و باورهای دینی و اخلاقی، صبر و گذشت، شغل و توانایی های حرفه ای، مهارت حل مساله، مدیریت منابع مالی، وجود شبکه های ارتباطی اجتماعی، فرزندان منشا امیدواری به آینده، مشاوره و کمک های حرفه ای و تبدیل شدن به یک فرد مستقل بود. بنابراین برای هرگونه برنامه پیشگیرانه، مشاوره و مداخله در بحران طلاق باید به این روابط ساختاری، پیچیده و چند بعدی توجه شود.

سازگاری، طلاق، مردان، زنان