ماه صنم حسینی - کارشناس علوم اجتماعی، دانشگاه شیراز، ایران
مرضیه زارعی - کارشناس دینی و عربی، دانشگاه فرهنگیان شیراز، ایران
ظریفه زارعی - کارشناس شیمی، دانشگاه مازندران، ایران

خانواده به عنوان اولین آموزشگاه بشری براساس نوع رابطه با فرزندان بیشترین تاثیر را اولا، بر چگونگی شخصیت روانی، اجتماعی و فرهنگی فرزندان دارد، ثانیا به صورت غیر مستقیم جامعه را متاثر از نوع روابط فرهنگ خود می کند، در واقع به مرور زمان تغییرات در خانواده فرزندان را تغییر داده و با ورود فرزندان به جامعه، جامعه نیز دگرگون خواهد شد؛ به عبارتی می توان گفت که سلامت خانواده سلامت جامعه را می رساند. این نهاد رابطه تاثیر دو سویه با جامعه داشته و متاثر از آن نیز می باشد. بدین سان بخش اعظم شخصیت روانی، اجتماعی و فرهنگی افراد در این دوره که در خانواده است پایه گذاری می گردد. در واقع شکل گیری دوران کودکی بستگی مستقیم به نقش خانواده دارد. کودک با داشتن حافظه مکانیکی و سپس برخورداری از ذهن بینشی تحت تاثیر رفتارها، برخوردها، ارتباطات، اعمال و حرکات اعضای خانواده است. روش تربیت فرزندان از اهمیت و حساسیت زیادی برخوردار است و می تواند از بروز بسیاری از آسیبهای روانی و اجتماعی پیشگیری کند. سبک فرزندپروری می تواند پیش بینی کننده رشد روانی اجتماعی ، عملکرد تحصیلی ، رفاه و سلامت و حتی مشکلات رفتاری فرزندان در آینده باشد. در این نهاد اصلی ترین رفتار ها و نیاز ها ی بشری از قبیل عشق و تولد فرزند تا حمایت از اعضای خانواده و بستگان، شکل گیری فضای عاطفی، اجتماعی شدن، فرهنگ پذیری داوطلبانه و اجباری، تولید فرهنگ و. . . سامان می یابد.

خانواده، تربیت، فرزند