یاسمین برکیان - Department of Oral and Maxillofacial Medicine, Faculty of Dentistry, Qom University of Medical Sciences, Qom, Iran.
معصومه نکوئی سامانی - Faculty of Dentistry, Qom University of Medical Sciences, Qom, Iran.
ابوالفضل محمدبیگی - Department of Epidemiology and Biostatistics, Faculty of Health, Qom University of Medical Sciences, Qom, Iran.

زمینه و هدف: با توجه به اینکه آسیب شناسی ضایعات پیگمانته از خوش خیم تا بدخیم متغیر است، در دسترس بودن داده ها در مورد شیوع، ویژگی های بالینی و عوامل مرتبط با ضایعات پیگمانته دهان می تواند به دندانپزشکان در تشخیص کمک کند. از آنجایی که تاکنون مطالعه ای در زمینه پیگمانتاسیون مخاط دهان در شهر قم صورت نگرفته است، مطالعه حاضر با هدف بررسی شیوع و فاکتورهای مرتبط با پیگمانتاسیون مخاط دهان انجام شد. روش بررسی: مطالعه حاضر در ارتباط با ۲۰۰۰ نفر از بیماران مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی و درمانگاه سلامت قم انجام شد. تمام افراد از نظر وجود یا عدم وجود ضایعات پیگمانته مورد معاینه قرار گرفتند و فرم اطلاعاتی شامل: مشخصات دموگرافیک، ویژگی های بالینی ضایعه پیگمانته و تاریخچه پزشکی تکمیل گردید. سپس داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS ۲۰ و آزمون های آماری کای اسکوئر و t مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: در مجموع، ۴۹۶ نفر (۸/۲۴ درصد) پیگمانتاسیون دهانی داشتند که پیگمانتاسیون فیزیولوژیک (۴/۴۶ درصد) شایع ترین دلیل پیگمانتاسیون بود و پس از آن پیگمانتاسیون التهابی (۲/۲۸ درصد)، ملانوزیس سیگاری (۱/۱۱ درصد)، آمالگام تاتو (۲ درصد)، ملانوزیس دارویی (۸/۱ درصد)، پیگمانتاسیون ناشی از بیماری سیستمیک (۱ درصد) و بارداری (۴/۰ درصد) قرار داشتند. در این مطالعه ارتباط آماری معناداری بین استعمال دخانیات و مصرف دارو با پیگمانتاسیون دهانی مشاهده شد (۰۵/۰>P). نتیجه گیری: فراوانی ضایعات پیگمانته در این مطالعه ۸/۲۴ درصد برآورد گردید. شیوع پیگمانتاسیون منتشر بیشتر از کانونی و شیوع ضایعات پیگمانته ماکولر بیشتر از ضایعات پیگمانته ندولر بود. شایع ترین محل پیگمانتاسیون در لثه به ویژه در ناحیه لثه چسبنده بود.

Mouth mucosa, Pigmentation, Prevalence., پیگمانتاسیون, شیوع, مخاط دهان