فاطمه حاصلی - MSc Student of Rehabilitation Nursing, Department of Nursing, School of Rehabilitation Sciences University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran
نرگس ارسلانی - Associate Professor, Iranian Research Center of Aging, Department of Nursing, School of Rehabilitation Sciences University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran nargesarsalani@gmail.com
مسعود فلاحی خشکناب - Professor Department of Nursing, School of Rehabilitation Sciences University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran
محسن واحدی - Assistant Professor Department of Biostatistics and Epidemiology, School of Rehabilitation Sciences University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran
پریسا رشید زاده - Msc in motor behavior/motor control and motor Iearning Research & Development Department of the Red Crescent Society of Iran

مقدمه و هدف: یکی از مفاهیم مطرح در بررسی اثر بخشی شغلی کارکنان خودکارآمدی حرفه ای است که  به میزان مهارت وی در مواجهه با چالش های شغلی اطلاق می شود. برقراری همکاری تیمی به عنوان یک جزء کلیدی مرتبط با خودکارآمدی اعضای تیم سلامت وتوان بخشی قلمداد می شود که می تواند برآیندهای سلامتی در بیماران و همچنین  کیفیت خدمات موثر و ایمن توانبخشی را ارتقا دهد. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر اجرای مهارت های کار تیمی بر خودکارآمدی اعضای تیم توان بخشی جمعیت هلال احمر در سال ۱۴۰۰ انجام شد. روش کار: مطالعه حاضر به صورت نیمه تجربی یک گروهی به منظور تاثیر اجرای مهارت های کار تیمی بر خودکارآمدی اعضای تیم توان بخشی مرکز جامع توان بخشی جمعیت هلال احمر تهران در سال ۱۴۰۰ انجام شد. جامعه آماری در تحقیق حاضر شامل کلیه اعضای تیم توان بخشی شاغل در مرکز جامع توان بخشی جمعیت هلال احمر تهران به تعداد ۴۲ نفر بود که به روش تمام شماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل یک پرسشنامه و یک مقیاس می باشد: پرسشنامه اول در خصوص اطلاعات جمعیت شناختی (محقق ساخته) واحدهای موردپژوهش بود. ابزار دوم مقیاس خودکارآمدی عمومی بود. نرم افزار SPSS نسخه ۲۵ برای تجزیه وتحلیل آماری استفاده شد. یافته ها: شرکت کنندگان این مطالعه ۴۲ نفر از کارکنان مرکز جامع توان بخشی جمعیت هلال احمر (۲۹ زن و ۱۳ مرد) بودند که در دامنه سنی ۳۰ تا ۶۰ سال قرار داشتند. همبستگی مثبت و معنی داری میان متغیر سابقه کار و سطح خودکارآمدی مشاهده شد (P=۰.۰۰۱۴). نتایج مطالعه حاضر نشان داد که میانگین نمره متخصصان تیم توان بخشی شاغل در مرکز جامع توان بخشی جمعیت هلال احمر تهران در حیطه‎ خودکارآمدی عمومی قبل و بعد از مداخله به ترتیب ۳۰/۱۲ و ۳۴/۵۱ می‎باشد که در سطح بالایی قرار داشت و این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود. نتیجه گیری: با توجه به اینکه افزایش سطح خودکارآمدی نمودی از کار تیمی موثر و مدیریت شده می باشد می توان نتیجه گرفت ارتقاء خودکارآمدی از طریق اجرای کار تیمی بایستی توسط اعضای تیم توان بخشی و پرستاران مورد نظر قرار گیرد.  

Teamwork, self-efficacy, rehabilitation, کار تیمی, خودکارآمدی, توان بخشی