سروش مالکی زاده - دانشجوی دکتری تخصصی گروه حقوق جزا و جرم شناسی، دانشکده علوم انسانی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران
رشید قدیری - - استادیار گروه حقوق، دانشکده علوم انسانی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران، استادیار و عضو هیئت علمی دانشگاه شهرکرد
مریم نقدی دورباطی - استادیار گروه حقوق، دانشکده علوم انسانی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران

مجازات به عنوان واکنشی اجتماعی با تحمیل عمدی رنج و مشقت، نابودی یا کسر حیثیت و سلب حق افراد همراه است . به همین دلیل اعمال چنین واکنشی مستلزم تبیین وتوجیهی شایسته است . دراین میان نظریه سزاگرایی بارویکردی اخلاقی، از قدیمیترین مدعیان توجیه مجازات محسوب می شده است. اما در قسمت قابل توجهی ازقرن بیستم، این اندیشه از سوی جرم شناسان، کیفرشناسان و فلاسفه حقوق کیفری، اندیشه ای واپسگرا و متروک تلقی می شد. اما دهه های آخر سده بیستم، دوران رستاخیز پارادایم سزاگرایی است، به گونه ای که بسیاری از منتقدان این تفکر به حامیان جدی آن تبدیل شدند . این نوشتار در پی آن است تا ضمن کاوش در علل استقبال مشتاقانه صاحبنظران حوزه عدالت کیفری از نظریه مذکور، قابلیت ها و نقصهای آن را ارزیابی کند.باید گفت حقوق کیفری مبتنی بر اصول و ساز و کارهایی است که از ان به مبانی و مولفه های سیاست جنایی یاد میشود مبانی حقوقی، اقتصادی و سیاسی که هر کدام به فراخور خود میتواند نقش مهمی در فرایند تقنینی و قانون گدار و نهایت نیل به هدف دستگاه عدالت کیفری مه همان برقراری عدالت است برسد

سزاگرایی, توجیه اخلاقی کیفر, مشروعیت ذاتی مجازات, پیامدگرایی, مبانی