مصطفی عزیزی قرامحمدی - دانشگاه علوم و تحقیقات تهران
خیرالله پروین - استاد حقوق عمومی دانشگاه تهران، گروه حقوق عمومی ، ایران
حمید الهویی نظری - استادیار، گروه حقوق بین الملل، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه تهران، ایران.

امر مشروعیت سیاسی همان علت موجه دولت در توسل به اقتدار عمومی است، تمشیت امور جامعه نیازمند یک نهاد سیاسی بی رقیب عالی در راس نهادهای عمومی که همان حاکمیت است می باشد و آنچه نهاد سیاسی حکمرانی را در توسل به قدرت عمومی توجیه می کند، مشروعیتی است که برای اقدامات خود قائل است. اما اینکه منبع و مبنای مشروعیت چه می باشد چالش برانگیز و محل مناقشه است که با توسل به برخی نظریاتی این خصوص در فلسفه سیاست ارائه گردیده تشریح و به چالش های فوق پرداخته شود. نظریه مشروطیت دولت سنگ بنای نظریات دولت های لیبرال را بنا نهاد و موجب مردمی شدن حکومت ها، تدوین قوانین اساسی و حاکمیت قانون گردید. اندیشمندان با طرح نظریه قرارداد اجتماعی ابتدا سعی نمودند قدرت دولت را در چهارچوب یک قرارداد اجتماعی اعطا شده از سوی شهروندان به حکمرانان نشان دهند سپس با اعمال محدودیت بر قدرت و تضمن آزادی شهروندان اندیشه های هر چه مردمی تر شدن دولت ها را تعالی بخشیدند. در این مقاله ضمن تشریح چیستی مشروعیت سیاسی و نگاهی تاریخی به تکامل نظریه مشروطیت دولت، عنصر مشروعیت را در یک دولت مشروطه تحلیل می نماییم.

مشروعیت سیاسی, مشروطیت, دولت, حاکمیت و قرارداد اجتماعی