مینا قلیچ خان - دانشجوی دکتری گروه حقوق بین الملل عمومی، واحد نجف اباد، دانشگاه ازاد اسلامی ،نجف اباد،اصفهان
مسعود راعی دهقی - دانشیار گروه حقوق بین الملل، واحد نجف اباد، دانشگاه ازاد اسلامی،نجف اباد اصفهان ، ایران
علیرضا آرش پور - دانشیار گروه حقوق بین الملل، واحد اصفهان، دانشگاه دولتی، اصفهان ،ایران.

دریای خزر برای کشورهای حاشیه ای آن به معنای منبع و گنجینه نفت و شاهراه دریایی محسوب می شود و ایران نیز همانند سایر شرکای خود در دریای  خزر نگران منافع خود می باشد یکی از شبهات مطرح شده که بسیاری از منتقدان بر آن تمرکز دارند این است که جریان امضای کنوانسیون رژیم حقوقی دریای خزر، ایران از حقوق خود عقب نشینی کرده است. و در حق بهره برداری از منطقه فلات قاره این استدلال چندان علمی و برا اساس مبانی حقوقی نیست، زیرا بحث پیرامون رژیم حقوقی خزر مربوط به یک یا دو سال گذشته نیست بعد از فروپاشی شوروی در سال ۱۹۹۱ تا کنون بحث پیرامون حصول توافقی حقوقی پیرامون سهم کشور های ساحلی خزر در جریان است. واقعیت این است که قبل از فروپاشی شوروی، ایران و روسیه کل این دریا را در اختیار داشتند که بعد از فروپاشی ترکمنستان، قزاقستان و آذربایجان به روسیه اضافه شده و پنج کشور ساحلی را تشکیل دادند که باید درباره دریاچه نظر دهند. همین مساله باعث شده که بیش از دو دهه بحث پیرامون رژیم حقوقی دریای خزر ادامه داشته باشد. بر اساس اعلام وزارت خارجه، در طول این ۲۱ سال پروتکل های زیادی با موضوعات مختلف از جمله حفاظت از محیط زیست دریای خزر، ماهی گیری در این دریا مطرح شده و در نهایت نیز کنواسیون جامع حقوقی دریای خزر که موضوع اصلی مذاکرات ما در ۲۱ سال اخیر بوده، به نتیجه رسید.

رژیم حقوقی خزر, فلات قاره, کنواسیون قزاقستان, منافع ایران