غدیر نبی زاده - دانشجوی دکتری علوم سیاسی روابط بین الملل، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
جهانبخش ایزدی - استادیار گروه علوم سیاسی روابط بین الملل، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
سیدعلی طباطبایی پناه - استادیار گروه علوم سیاسی روابط بین الملل، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
حمید رضا شیرزاد - گروه علوم سیاسی روابط بین الملل، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

درک درست از راهبرد بازموازنه ایالات متحده به آسیا پاسیفیک به عنوان بزرگ ترین قدرت جهان در ابعاد مختلف و واجد ژئوپولیتیک فراگیر حائز اهمیت است. لذا، این پژوهش با هدف بررسی پیامد تلاقی بازموازنه امریکا و موازنه شکننده در آسیا پاسیفیک، در پی پاسخ به این پرسش است که با توجه به راهبرد امریکا در منطقه آسیا پاسیفیک، وضعیت موازنه قوا در این منطقه وسیع و استراتژیک در دهه آینده چگونه تغییر خواهد کرد؟ ویژگی های کم نظیر این منطقه بر اهمیت راهبردی آسیا پاسیفیک افزوده و بنابراین، ایالات متحده تلاش نموده تا با تغییر راهبرد خود از راهبرد اتلانتیکی به پاسیفیکی، برتری خود در منطقه آسیا پاسیفیک را تداوم بخشد. در خصوص راهبرد بازموازنه، آغاز، اولویت ها و اجزای تشکیل دهنده آن ابهاماتی وجود دارد که تلاش گردیده تا با ارائه اسناد، یافته ها و توصیف و تبیین از ابهام موضوع کاسته شود. بر پایه یافته های پژوهش، چرخش استراتژیک امریکا به منطقه، تغییر رفتار چین به عنوان یک قدرت منطقه ای فعال و موثر در طول دو دهه گذشته را در بر داشته و در نتیجه تلاطم به وجود آمده در موازنه قوای منطقه به ویژه با اجرای پروژه عظیم کمربند اقتصادی جاده ابریشم، بکارگیری راهبرد امنیتی نظامی ممانعت سرزمینی در راستای تعمیق کنترل منطقه وسیع هندوپاسیفیک و در نتیجه به چالش کشیدن برتری ایالات متحده و برهم زدن موازنه قوای منطقه به سود پکن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. این پژوهش به روش توصیفی تحلیلی و به شیوه مطالعه کتابخانه ای انجام شده است.

بازموازنه, چرخش استراتژیک, آسیا پاسیفیک, موازنه قوا, کمربند اقتصادی جاده ابریشم