زهرا حسنوند - دانشجوی دکتری رشته علوم قرآن وحدیث، دانشکده حقوق ،الهیات وعلوم سیاسی،واحد علوم وتحقیقات ،دانشگاه آزاد اسلامی، تهران ، ایران
محمدحسین توانایی سره دینی - ،استادیار گروه علوم قران وحدیث، دانشگاه آزاد اسلامی ،کرج ، ایران
محمدرضا موحدی - استادیار گروه ادبیات فارسی، دانشگاه قم ، قم ، ایران
محمدعلی ایازی - استادیار گروه علوم وحدیث، دانشکده حقوق ،الهیات وعلوم سیاسی،واحد علوم وتحقیقات ،دانشگاه آزاد اسلامی، تهران ، ایران

پیامبر حق است و پیروی از از او موجب بیداری انسان ها و رسیدن به کمالات انسانی می باشد. تفاسیری از این قبیل در اشعار مولوی او را غایت آفرینش و مظهر انسان کامل نشان داده است. مکتب و طریقت مولانا بدون وازه عشق هرگز معنا پیدا نمی کند و این عشق باید توام با عشق پیامبر باشد. این عشق دنباله رو عشق الهی و عرفان است و غایت هدف مولانا در همین نکته نهفته است. این مقاله به صورت توصیفی – . باید توجه کرد که تصویر این شخصیت الهی در اشعار مولوی با توجه به آیات قرآنی با معجزاتش تکمیل می شود. از جمله سائل نوازی ،تقرب به حق ،واسطه ی خداو وخلق خدا بودن، هدایتگری پیامبر(ﷺ) مواردی هستند که در پرتو تفاسیر قرآنی در اشعار مولانا جلوه یافته اند. در نظر مولوی تنها پذیرش آیات الهی از جمله آیات مرتبط با پیامبر (ﷺ) کافی نیست بلکه باید در پرتو این آیات و معرفت الهی به معجزات پیامبران از جمله معجزات پیامبر اکرم (ﷺ) ایمان آورد. باید توجه داشت که سیره و شخصیت حضرت محمد (ﷺ) چراغ مسیر عارف بوده و معجزات ایشان همانند دژ مستحکمی است که عارف را از مخاطرات مصون می سازد. از دیدگاه مولوی معجزه خواست و تقدیر الهی است که به پیامبران از جمله پیامبر اکرم(ﷺ) به جهت شخصیت آنان عطا شده است.

شخصیت پیامبر اکرم(ﷺ), مولانا, قرآن, اشعار عرفانی, معجزه, تفاسیر, مثنوی معنوی