الگوی دیپلماسی ورزشی جمهوری اسلامی ایران

هدف: ارائه الگوی دیپلماسی ورزشی جمهوری اسلامی ایران. روش شناسی: در این تحقیق با به کارگیری تکنیک نمونه برداری گلوله برفی، یک گروه اولیه جهت مصاحبه انتخاب شد و سپس گروه های بعدی جهت مصاحبه توسط همین گروه معرفی شدند و نمونه گیری تا جایی تداوم یافت که تحقیق به اشباع نظری و کفایت رسید. در مرحله مصاحبه به منظور آگاهی از نظر خبرگان ، ۱۶ مصاحبه صورت گرفت. بعد از رسیدن به اشباع نظری از طریق تجزیه وتحلیل داده های برآمده از مصاحبه ها، مطالعات تطبیقی، پیشینه موجود و تحلیل، گویه های دیپلماسی ورزشی شناسایی شده و نهایتا پرسشنامه دیپلماسی ورزشی طراحی شد. برای پایایی ابزار اندازه گیری، از روش توافق بین دو کدگذار بر اساس ضریب کاپا استفاده گردید. برای بررسی روایی محتوایی پرسشنامه، از ۸ نفر متخصص رشته تربیت بدنی خواسته شد تا بر اساس مدل مرحله اول، سوال ها را موردبررسی قرار دهند. با توجه به نظر متخصصان پرسشنامه نهایی با ۱۰۴ سوال تهیه شد. یافته ها: پس از کدگذاری باز، مقوله ها شامل شرایط علی، شرایط زمینه ای، استراتژی های عمل و پیامدهای دیپلماسی ورزشی استخراج شد. سپس در مرحله کدگذاری محوری و انتخابی، پیوند بین این مقوله ها در قالب مدل پارادایمی پژوهش تعیین گردید و نظریه نهایی شکل گرفت.نتیجه گیری: در الگوی مرحله کیفی شرایط ماهیتی، ابزار قدرت، شرایط مالی، ابزار هویتی عوامل علی در دیپلماسی ورزشی جمهوری اسلامی ایران شناخته شدند. عوامل ساختاری، جایگاه ورزش کشور، مشارکت، توانمندسازی، رسانه جزء شرایط زمینه ای موثر در دیپلماسی ورزشی جمهوری اسلامی ایران بودند و عوامل سیاسی، قوانین، رویه و روش ها جزء موانع شرایط مداخله گر شناسایی شدند.

Keywords:

جایگاه ورزش ایران , دیپلماسی ورزشی , عوامل سیاسی