ولی اله کیانی - گروه علوم سیاسی، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات
ابوالقاسم طاهری - استاد گروه علوم سیاسی، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات
علیرضا ازغندی - استاد تمام، گروه علوم سیاسی، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی،

موضوع این مقاله بررسی چگونگی تعامل بین مشارکت سیاسی و امنیت ملی در دولت اصلاحات است. بنابراین سئوال اصلی که در اینجا مطرح می شود این است که مشارکت سیاسی چگونه به تامین امنیت ملی در این دوره منجر شده است؟ فرضیه اصلی مقاله این است که مشارکت خود جوش و آگاهانه مردم در دوره اصلاحات به دلیل حضور اکثر گروه های اجتماعی با سلایق و دیدگاه های متنوع در انتخابات شورا ها، مجلس و ریاست جمهوری و باور به تاثیر آرای خود در انتخاب کارگزاران نقش بسیار مهمی در همبستگی ملی و در نتیجه افزایش امنیت ملی ایران داشته است. نتایج تحقیق نشان می دهد که در دوران حاکمیت اصلاحات در جمهوری اسلامی ایران، با دردر نظر گرفتن افزایش پاسخگویی دولت، بالارفتن میزان مشارکت مردمی در انتخابات های گوناگون و گسترش خصوصی سازی و همچین در پیش گرفتن سیاست تنش زدایی در سیاست خارجی، همبستگی ملی بالا رفته و در نتیجه می توان گفتن احساس امنیت در بعد ملی نیز حاصل شد. روش تحقیق در این مقاله، کیفی از نوع توصیفی-تحلیلی است و داده ها به شیوه کتابخانه ای و از طریق فیش برداری گردآوری شده است

امنیت ملی, پاسخگویی, مشارکت سیاسی, همبستگی ملی