بررسی نوآوری سازمانی در نظام آموزش عالی ایران

هدف پژوهش حاضر بررسی وضعیت نوآوری سازمانی درنظام آموزش عالی کشور است. این پژوهش، از نظر هدف کاربردی و در دسته پژوهش های توصیفی قرار می گیرد و به روش پیمایشی اجرا شده است. جامعه آماری شامل روسا و معاونین دانشگاههای تحت پوشش وزارت علوم، تحﻘیﻘات و فن آوری و وزرات بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و دانشگاههای آزاد استان خراسان رضوی به تعداد ۳۲۰ نفر بود که ۱۷۵ نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه استاندارد اسماعیل (۲۰۰۲) استفاده گردید ضریب پایایی پرسشنامه پژوهش با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ ۰.۹۴۷ بدست آمد روایی صوری و محتوایی با استفاده از نظر خبرگان و روایی سازه با بهره گیری از تحلیل عاملی تاییدی مورد بررسی و تایید قرارگرفت . جهت تجزیه و تحلیل آماری داده ها از آزمون های آزمون t تک متغیره، آزمون چولگی و کشیدگی ، آزمون فریدمن وتحلی ل عاملی تاییدی و نرم افزار Smart Pls , Spss استفاده شد. یافته ها حاکی از آن است که وضعیت نوآوری سازمانی در جامعه مورد مطالعه در سطح نامطلوب (پایین تر از حد متوسط مورد سنجش) قرار گرفته و مولفه های نوآوری سازمانی رتبه یکسان ندارند . مولفه محیط- بازخورد بالاترین رتبه را در بین مولفه های نوآوری سازمانی در جامعه مورد مطالعه به خود اختصاص داده و مولفه های بازخورد بین شخصی و نوآوری محیطی ، نوآوری فردی ، فرد-بازخورد ، یادگیری شواهد محور و نوآوری رهبری در رده های بعدی قرار دارند

Keywords:

واژگان کلیدی : نوآوری , نوآوری سازمانی , نظام آموزش عالی کشور