نجمه سادات موسویان اول - دانشآموخته کارشناسی ارشد، گروه علوم مهندسی باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بیرجند، بیرجند، ایران
سعید دقیقی - عضو هیئت علمی گروه علوم و مهندسی باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بیرجند، بیرجند، ایران
حسن بیات - عضو هیئت علمی گروه علوم و مهندسی باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بیرجند، بیرجند، ایران

هدف از این آزمایش بررسی میزان جوانه زنی بذر سماق تحت تاثیر تیمارهای سرمادهی، هورمون جیبرلین و نوع توده بود. آزمایش به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با ۴ تکرار انجام شد. فاکتورهای آزمایش شامل سرمادهی در سه سطح: بدون سرمادهی، سرمادهی در دمای ۴درجه سانتیگراد به مدت ۲ ماه، سرمادهی در دمای ۴ درجه سانتیگراد به مدت ۳ ماه، هورمون جیبرلین در چهار سطح با غلظتهای ۰، ۱۰۰، ۲۰۰، ۴۰۰ پی پی امو نوع بذرتوده های مناطق شیراز، کاشان، گناباد و کردستان بود. نتایج نشان داد که بیشترین طول ریشه چه در تیمار سرمادهی مربوط به سرمادهی ۴درجه به مدت ۳ ماه بود که سبب افزایش ۸/۲ درصدی نسبت به شاهد شد. بهترین مدت سرما برای صفت وزن خشک ساقه چه ۳ ماه بود که افزایش وزن ۱۷ درصدی نسبت به شاهد داشت. توده شیراز با ۰/۰۵۶ گرم بیشترین وزن خشک ساقه چه در میان توده ها دارا بود. همچنین در سطح ۴۰۰پی پی ام هورمون جیبرلین بیشترین سرعت جوانه زنی ۵۴/۴) درصد افزایش نسبت به شاهد) مشاهده گردید. توده شیراز بیشترین سرعت جوانه زنی را نسبت به دیگر توده ها دارا بود. مصرف تمامی سطوح هورمون جیبرلین سبب افزایش بنیه بذر شد ولی سطح ۴۰۰پی پی امتاثیر بیشتری داشت. در این آزمایش مشخص شد که هورمون جیبرلین در سطح ۴۰۰پی پی ام و سرمادهی بمدت ۳ماه بیشترین تاثیر را بر صفات جوانه زنی و رشدی دارا بود.

بیوماس، درصد جوانه زنی، رشد