علیرضا اردلان - کارشناس ارشد معماری، گرایش معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد بین الملل کیش

مسکن نهادی است که در راستای یک رشته مقاصد پیچیده به وجود آمده است، که این مقاصد با توجه به نیازهای بیشمار انسان پدید آمده است. اگر قرار باشد مسکن پاسخگو به نیازهای کاربر باشد، باید با توجه به متغیر بودن بعضی از نیازها، معماری مسکن هم خود را با نیاز های جدید و متغیر، وفق دهد. این پاسخگویی به نیاز استفاده کنندگان و متغیر بودن این نیازها، لزوم توجه به انعطاف پذیری در مسکن را افزایش می دهد. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر معماری مدولار بر راحتی انعطاف پذیری طراحی فضاهای مسکونی بود. نوع پژوهش مروری و شیوه گردآوری اطلاعات کتابخانه ای بود. براساس نتایج مطالعه حاضر، انعطاف پذیری یکی از اساسی ترین شاخص های معماری است که امروزه با توجه به نیاز های متعدد انسان، می تواند به عنوان راهکاری در ایجاد فضاهای مسکونی مطلوب مناسب، با توجه به سلامت جسم روح وتاثیر پذیری انسان از محیط سکونت، در نظر گرفته شود. در شرایط کنونی ایران با توجه به روند افزایش جمعیت مهاجرت به شهرها، تامین مسکن به یکی از نیازها مباحث اصلی جامعه تبدیل شده و اهمیت تولید واحدهای مسکونی انبوه بیش از پیش مطرح می باشد. از طرفی به علت گرانی زمین مسکن، ساخت واحدهای مسکونی متراژ کوچک با توجه به تقاضا افزایش یافته است، واحد هایی که بدون توجه به اصول معماری داخلی بدون تحلیل دامنه وسیع نیازهای متفاوت افراد، طراحی اجرا می شوند. در نتیجه بسیاری از افراد خانواده ها با وجود عدم تامین بسیاری از نیازها احتیاجات شان به زندگی در واحدهای مزبور رضایت می دهند.

معماری مدولار، راحتی، انعطاف پذیری، فضاهای مسکونی