سیدروح اله ملکی - سطح ۳ حوزه علمیه قم

در قرآن کریم به دو شجره اشاره شده است: یکی شجره ی طیبه در سوره ی ابراهیم آیه ی :۲۷-۲۴ای رسول) آیا ندیدی که چگونه خدا کلمه ی پاکیزه را به درخت پاک و زیبایی مثل زده که اصل ساقه آن برقرار باشد و شاخه ی آن در آسمان رفعت و سعادت است. (۲۴) و آن درخت پاک و زیبا به اذن خدا همه ی اوقات میوه های ماکول و خوش دهد. مثل جان پاک با دانش و معرفت و افکار و کردار نیکو در منفعت دائم برای خود و دیگران بدان درخت پر ثمر ماند. خدا این گونه مثلهای واضح را برای تذکر مردم آورده است. (۲۵) خدا اهل ایمان را با عقیده ی ثابت در حیات دنیا و در آخرت پایدار می دارد و خداوند ستمکاران را به حال گمراهی وا می گذارد و خدا به هر چه بخواهد به اختیار مطلق) می کند. (۲۷) دوم شجره ی خبیثه ملعونه) سوره ی اسراء آیه ی ۶۰ و مثل کلمه ی کفر و (روح پلید) مانند درخت پلیدی است که ریشه اش به قلب زمین نرود بلکه بالای زمین افتد و زود خشک شود و هیچ ثبات و بقایی ندارد. (۲۶) وای رسول ما) به یاد آر وقتی که به تو گفتیم خدا البته به همه ی افعال و افکار مردم محیط است و ما رویایی را که به تو ارائه دادیم و درختی را که به لعن در قرآن یاد شده (درخت نژاد بنی امیه و همه ی ظالمان عالم قرار ندادیم جز برای آزمایش و امتحان مردم و ما آنها را می ترسانیم ولیکن آیات بر آنها (از فرط شقاوت) جز طغیان بزرگ چیزی نیفزاید.

تاریخ,اسلامی, ایران