محمدرضا امین گوگه - کارشناسی روانشناسی

شخصی که در مرحله رشد یا به عبارت دیگر پیش از ۱۸ سالگی قرار دارد و نسبت به هنجارهای جامعه (از نظر هوشی و کارکرد های جسمی) عملکرد پایین تری دارد بعنوان کودک استثنایی شناخته می شود.مشکلات رفتاری شامل آن دسته از رفتارهایی است که ضمن عدم تناسب با سن، شدید، مزمن و مداوم میباشند، بر فرایند رشد و انطباق مناسب کودک با محیط تاثیر منفی دارند و برای زندگی دیگران مزاحمت به وجود می آورند. مشکلات رفتاری در کودکان استثایی به دلیل شرایط ویژه ذهنی بیشتر رخ میدهدکودکان استثنایی دارای اختلال های رفتاری ناشادند، اشکال در ارتباط با دیگران دارند، نامرتب و کم کارند، احساس بی ارزشی و بی کفایتی می کنند و رفتارهای نامناسب دارند.برخلاف کودکان استثنایی دچار اختلال رفتاری، کودکان سالم اغلب شادند، روابط مثبت و بادوام دارند، ادراک خوبی از واقعیت دارند، می تواند برای رسیدن به اهدافشان، افکار و اعمال خود را هماهنگ کنند، احساس خوبی به خودشان دارند، رفتارشان متناسب با سن و معیارهای اجتماعی است. کودکان استثنایی بیشتر در مخاطره ابتلا به مشکلات رفتاری قرار دارند و مشکلات آنها شامل اضطراب، افسردگی، اختلالات خواب، بی قراری، اختلال نقص توجه و بیش فعالی، پرخاشگری، خودجرحی و اختلالات شخصیت میباشد.هدف از این مقاله بررسی اختلالات رفتاری در کودکان استثنایی در جامعه ایران می باشد.

کودکان استثنایی-اختلالات رفتار ی-کم توان ذهنی