میترا شهرآئینی - کارشناس ارشد روانشناسی تربیتی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران،
محمدرضا بهشتی - کارشناس ارشد مشاوره مدرسه، دانشگاه تهران، تهران، ایران

پژوهش حاضر بهمنظور تعیین اثربخشی فعالیتهای فیزیکی بر کاهش پرخاشگری دانش آموزان متوسطه صورت گرفت. روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی بود و با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل انجام پذیرفت. جامعه آماری پژوهش شامل ۷۰۰ دانش آموز پسر از آموزشگاه جماران شهر مشهد بود. ۳۰ دانش آموز بر اساس معیارهای پژوهش انتخاب شدند سپس بهصورت تصادفی به دو گروه کنترل و آزمایش تقسیم شدند. معیارهای انتخاب نمونه آماری، تشخیص اولیه پرخاشگری توسط والدین و سپس تشخیص پرخاشگری با استفاده از پرسشنامه استاندارد پرخاشگری باس و پری، کسب رضایت والدین و سالمت جسمانی بود. دانش آموزان در گروه آزمایش به مدت ۱۵ جلسه در برنامه منتخب شرکت کردند و گروه کنترل در این مدت به فعالیتهای معمول خود پرداختند. داده ها با تحلیل کوواریانس، تجزیه وتحلیل شد. جهت تجزیه وتحلیل آماری از نرم افزار SPSS ۲۵ استفاده و سطح معنیداری ۰/۰۵ در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل بهبود معنیداری در کاهش پرخاشگری داشتند )p>۰/۰۵(؛ بنابراین انجام فعالیتهای فیزیکی می تواند به عنوان یک روش کارآمد جهت کاهش پرخاشگری دانش آموزان مورد استفاده قرار گیرد.

پرخاشگری، فعالیتهای بدنی، دانش آموزان، دوره متوسطه