رضایت شغلی به گفته بسیاری از کارشناسان یکی از چالش برانگیزترین مفاهیم سازمانی و پایه بسیاری از سیاست ها و خط مشی های مدیریتی برای افزایش کارایی سازمان است. در شرایطی که افراد از شغل خویش راضی باشند مشتاقانه، با امیدواری و اعتماد به نفس به بهره برداری از آگاهی ها و توانمندی های خود می پردازند و در نتیجه آرمان های سازمان تحقق می یابد. امروزه سرمایه اجتماعی در کنار سایر شرایط و عوامل موثر بر رضایت شغلی، به عنوان یکی از پارامترهای بسیار مهم و موثر قلمداد می گردد. تحقیق و پژوهش حاضر نیز با عنوان بررسی و سنجش رابطهء بین میزان سرمایه اجتماعی و میزان رضایت شغلی کارکنان نیروی انتظامی استان بوشهر در سال ۱۳۸۸ صورت پذیرفته است. در ساده ترین تعریف، رضایت شغلی دوست داشتن وظایف مورد لزوم یک شغل تلقی شده است؛ یعنی شرایطی که در آن کار انجام می گیرد و پاداشی که به موجب آن داده می شود. «پوتنام» سرمایه اجتماعی را مجموعه ای از مفاهیم مانند اعتماد، هنجارها و شبکه ها می داند که موجب ایجاد ارتباط و مشارکت بهینه اعضای یک اجتماع شده و در نهایت منافع متقابل آنان را تامین خواهد کرد. این تحقیق به روش پیمایشی و با استفاده از ابزار پرسشنامه صورت گرفته است. جامعه آماری آن کارکنان نیروی انتظامی استان می باشد که به دلیل حجم بالا و با استفاده از فرمول کوکران تعداد ۳۳۸ نفر به عنوان نمونه انتخاب گردیده و مورد پرسش قرارگرفته اند. داده های پرسشنامه با استفاده از نرم افزار spss و به کارگیری آزمون های آماری متناسب با سطوح سنجش متغیرها تجزیه و تحلیل شده اند. آزمون فرضیه ها حکایت از وجود رابطه معنی دار و مستقیمی بین دو متغیر سرمایه اجتماعی و رضایت شغلی، وجود رابطه معنی دار و معکوس بین متغیرهای سن و رضایت شغلی و همچنین سابقه خدمتی پرسنل با رضایت شغلی آنها دارد. علاوه بر این بیانگر عدم وجود رابطه معنی دار بین متغیرهای تحصیلات، وضعیت تاهل، محل سکونت و فعالیت اقتصادی جانبی پرسنل با رضایت شغلی آنها می باشد.

شغل, رضایت شغلی, سرمایه اجتماعی, اعتماد اجتماعی, مشارکت اجتماعی